Zaprosiłam wszystkich na mój baby shower, ale w dniu, w którym się urodziłam, nikt się nie pojawił. Kiedy zapytałam dlaczego, moja mama…

Zaprosiłam wszystkich na mój baby shower, ale w dniu imprezy nikt się nie pojawił. Kiedy zapytałam dlaczego, mama odpisała: „Przepraszam, jesteśmy z twoją siostrą na zakupach, więc dotrzymujemy jej towarzystwa”. Tydzień później rodzice wysłali zaproszenie na baby shower mojej siostry z liścikiem w środku. 2500 dolarów od osoby.

Proszę, wyślij teraz, żebyśmy mogli się przygotować. Nawet bez przeprosin. Przelałem więc centa i dołączyłem jedno słowo: „Gratulacje”. Potem wymieniłem zamki i zablokowałem wszystkie numery. Dwa dni później rozległo się głośne pukanie. Policja u moich drzwi. Różowo-złote balony kołysały się na suficie w salonie niczym radosne oskarżenia.

Serpentyny wisiały w idealnych spiralach, a trzypoziomowy tort stał nietknięty na moim stole w jadalni – waniliowy z różami z kremu maślanego, dokładnie taki, o jakim marzyłam. Upominki na baby shower, nad którymi pracowałam tygodniami, leżały ułożone w równych rzędach, maleńkie słoiczki wypełnione różowymi i niebieskimi cukierkami, każdy przewiązany wstążką, a na nich karteczka z podziękowaniami napisana moimi ustami.

Staranne pismo. Była 14:30, a w moim domu panowała cisza, niczym w jaskini. 32 osoby potwierdziły, że będą z nami świętować, ale ani jedna się nie pojawiła. Sprawdziłam telefon po raz setny. Żadnych wiadomości, żadnych połączeń, niczego, co by wyjaśniło, dlaczego 37 osób po prostu zniknęło z mojego życia w dniu, który powinien być jednym z najszczęśliwszych dni mojej ciąży.

Mój mąż Jake krążył między kuchnią a salonem, zaciskając szczęki ze złości. To szaleństwo, Emma. Gdzie do cholery wszyscy się podziali? 32 osoby nie znikają ot tak. Przycisnęłam dłoń do mojego siedmiomiesięcznego brzucha, czując, jak nasza córeczka kopie, jakby wyczuwała mój ból. Pokój dziecięcy na górze był w końcu ukończony.

Miękkie żółte ściany, białe łóżeczko z karuzelą z tańczącymi słoniami, maleńkie ubranka poskładane w szufladach. Wszystko gotowe na nasz mały cud po trzech poronieniach i dwóch latach leczenia niepłodności. Może był korek, wyszeptałam, choć głos załamał mi się na kłamstwie. Jake przestał chodzić i przyciągnął mnie w ramiona. Jego głos był delikatny, ale stanowczy. Kochanie, minęło już dwie i pół godziny. Coś jest nie tak.