Wróciłem do domu i zastałem teściową liczącą kasę. Sprzedałem ten rozklekotany samochód. I tak potrzebowałaś czegoś bardziej praktycznego”. Uśmiechnąłem się i podziękowałem jej za opiekę. Nie miała pojęcia, że ​​ten „rozklekotany” samochód to odrestaurowana Shelby Cobra z 1967 roku warta 400 000 dolarów – ani że już zadzwoniłem na policję…

Wróciłem do domu i zastałem teściową liczącą kasę. Sprzedałem ten rozklekotany samochód. I tak potrzebowałeś czegoś bardziej praktycznego, powiedziała. Uśmiechnąłem się i podziękowałem jej za zajęcie się nim. Nie miała pojęcia, że ​​ten rozklekotany samochód to odrestaurowana Shelby Cobra z 1967 roku warta 300 000 dolarów ani że już zadzwoniłem na policję. Wyobraź sobie, że wchodzisz do kuchni swojej teściowej, widzisz, jak beztrosko liczy stos chrupiących dolarów, a potem słyszysz, jak z samozadowoleniem oznajmia: „Właśnie sprzedała twój najcenniejszy skarb, bezcenny spadek,

Za grosze”. Dokładnie to mnie spotkało. A zdrada zraniła mnie głębiej niż jakikolwiek klucz francuski. Nazywam się Amanda, mam 34 lata i odkąd mój tata po raz pierwszy włożył mi w dłoń tłusty klucz francuski, gdy miałam siedem lat, samochody były całym moim życiem. W naszej rodzinie nie były tylko środkiem transportu. Były żywą historią, bezpośrednim połączeniem z przeszłością.

Mój ojciec, Robert, potrafił słuchać silnika i diagnozować jego usterki niczym lekarz ze stetoskopem. Każdego weekendu mojego dzieciństwa spotykaliśmy się w naszym garażu na przedmieściach Detroit. Tata nauczył mnie różnicy między gaźnikiem a wtryskiwaczem paliwa na długo, zanim nauczyłem się pisać którekolwiek z tych słów. Mandy, mawiał, „Ręce ubrudzone smarem silnikowym”.

Wiedza o tym, jak naprawić to, co zepsute, to najcenniejsza umiejętność w życiu”. Te słowa, których nauczyłem się dekady później, odnosiły się do czegoś więcej niż tylko do samochodów. Marzeniem taty, jego absolutnym Graalem, było posiadanie Shelby Cobry z 1967 roku. Nad stołem warsztatowym wisiał ten pożółkły plakat z kultowym niebieskim pięknem w białe pasy. Obiecywał sobie, że pewnego dnia, za każdym razem, gdy na niego spojrzy, nadejdzie właściwy moment. Ale ten moment nigdy nie nadszedł.