Właśnie podpisałem kontrakt na 10 milionów dolarów i wróciłem do domu, żeby powiedzieć o tym rodzinie. Ale siostra zepchnęła mnie ze schodów, a kiedy obudziłem się w szpitalu, rodzice powiedzieli, że na to zasłużyłem. Kilka dni później cała rodzina przyszła, żeby się ze mnie naśmiewać. Ale kiedy zobaczyli, kto stoi obok mnie, tata krzyknął: „O mój Boże, to…”

Właśnie podpisałam kontrakt na 10 milionów dolarów i wróciłam do domu, żeby powiedzieć o tym rodzinie. Ale siostra zepchnęła mnie ze schodów. A kiedy obudziłam się w szpitalu, rodzice powiedzieli, że na to zasłużyłam. Kilka dni później cała rodzina przyszła, żeby się ze mnie naśmiewać. Ale kiedy zobaczyli, kto stoi obok mnie, tata krzyknął: „O mój Boże, to ja, Grace Harper, mam 28 lat”.

Nigdy nie zapomnę chwili, gdy wszedłem do sali sądowej w Denver, kulejąc. Dźwięk moich kul rozbrzmiewał na wypolerowanej podłodze. Serce waliło mi jak młotem, gdy patrzyłem na moją rodzinę, siedzącą tam z samozadowoleniem i myślącą, że już wygrali. Ale ich oczy rozszerzyły się, gdy zobaczyli mnie żywego, stojącego prosto, pomimo bólu przeszywającego nogę.

A jednak to kobieta obok mnie sprawiła, że ​​mój ojciec podskoczył z krzesła. Jego twarz zbladła, gdy krzyknął: „Boże, to ona!”. Cały pokój zamarł. Myśleli, że pochowali moją przyszłość w tym szpitalnym łóżku, gdzie leżałem sam w śpiączce, porzucony, jakbym był nikim. Wierzyli, że mogą ukraść wszystko. Pracowałem dla kontraktu na 10 milionów dolarów. Osiągnięcie mojego życia.

Mylili się. Czy kazalibyście im zapłacić albo dać im szansę na naprawienie sytuacji? Skomentujcie poniżej, a podyskutujmy. Wszystko zaczęło się miesiące przed tą rozprawą w sądzie. Właśnie wyszedłem z eleganckiego biurowca w Denver, a moje ręce drżały, gdy ściskałem podpisany kontrakt. Algorytm sztucznej inteligencji wart 10 milionów dolarów.

Przełom w diagnostyce medycznej zapewnił mi kontrakt z dużą korporacją z branży opieki zdrowotnej. Lata zarwanych nocy, niekończącego się kodowania i pokonywania wątpliwości opłaciły się. Miałem 28 lat, byłem inżynierem oprogramowania u szczytu swoich możliwości i nie mogłem się doczekać, żeby podzielić się tą nowiną z rodziną.

Jechałem do naszego podmiejskiego domu, serce waliło mi z dumy, wyobrażając sobie, jak ich twarze się rozświetlają. Myliłem się. Kiedy przekroczyłem próg, zobaczyłem moją siostrę siedzącą przy kuchennym stole. Jej oczy się zwęziły. Miała 32 lata, była kierownikiem projektu w mojej firmie, zawsze elegancka, zawsze panowała nad sytuacją. Tego dnia coś było nie tak. Uniosłem kontrakt, uśmiechnąłem się i powiedziałem: „Zrobiłem to za 10 milionów dolarów dla mojego algorytmu.