Teściowa uścisnęła mi dłoń przy obiedzie i powiedziała: „Dziękuję za opiekę nad moim synem przez te wszystkie lata. Teraz czas na prawdziwą kobietę”. Wskazała na jego byłą dziewczynę. Rodzina klaskała. Wstałem, chwyciłem płaszcz i powiedziałem trzy słowa, które ją załamały.

Wyszedłem z Carmine’s w zimną listopadową noc. Wsiadłem do mojej Hondy Accord – tej, którą Patricia wyśmiała, tej z przebiegiem 204 000 km, która działała idealnie, bo sam o nią dbałem. Pojechałem do Marriott Marquis na Times Square, gdzie zarezerwowałem pokój na tydzień. Apartament. Łóżko king-size. Obsługa pokoju. 400 dolarów za noc. Zapłaciłem gotówką.

Mój telefon zaczął dzwonić, zanim jeszcze dotarłem do hotelu. Chris. 37 razy. Aaron. Richard. Kuzynka Chrisa, Jennifer. Numery, których nie rozpoznałem – prawdopodobnie inni członkowie rodziny pobrali moje dane kontaktowe z telefonu Chrisa.

Zignorowałem ich wszystkich. Zameldowałem się w hotelu. Zamówiłem stek w room service. Obserwowałem światła miasta. I nie poczułem absolutnie nic.

Rozdział 2: Umowa przedmałżeńska
Trzy dni później Jennifer Wu do mnie zadzwoniła. W poniedziałek rano o 9:15.

„Maria, tu Jennifer. Skontaktował się z nami prawnik Chrisa. Michael Brennan z Brennan & Associates. Chce negocjować.”

„Co tu jest do negocjacji?”

„Twierdzi, że ukrywałaś majątek podczas małżeństwa. Że dopuściłaś się oszustwa finansowego. Że Chrisowi należy się połowa wszystkiego na mocy nowojorskiego prawa o podziale sprawiedliwym”.

Zaśmiałem się. Naprawdę się zaśmiałem.

„Powiedz mu, żeby przeczytał intercyzę.”

„Jaka intercyza?”

„Ten, który podpisaliśmy z Chrisem przed ślubem. Strona 17, akapit 4. Wszystkie aktywa nabyte przed ślubem pozostają własnością odrębną. Wszystkie kryptowaluty, inwestycje i nieruchomości nabyte ze środków przed ślubem są wyraźnie wyłączone z majątku małżeńskiego ” .

Cisza na linii.

„Maria… nigdy mi nie mówiłaś o intercyzie.”

„Bo do tej pory nie musiałeś wiedzieć. Jest w skrytce depozytowej w Chase. Skrytka 447. Wyślę ci klucz i autoryzację.”

„Czy Chris przeczytał tę intercyzę?”

„Zrobił to jego prawnik. Mitchell Saunders. Jest już na emeryturze, ale przejrzał to linijka po linijce. Wyjaśnił mu. Podpisał to dobrowolnie. Mamy jego poświadczone notarialnie oświadczenie potwierdzające, że zrozumiał warunki”.

„Jezu, Maria. Kiedy to zrobiłaś?”

„Siedem lat temu. Przed ślubem. Jego rodzice nalegali. Właściwie chcieli zabezpieczyć swój przyszły spadek przede mną . Chcieli mieć pewność, że w razie rozwodu nie będę mogła ubiegać się o żadne pieniądze rodziny Hartford.”

Słyszałem, jak Jennifer pisze.

„Więc sporządzili intercyzę, która ich chroniła… a nieumyślnie ochronili ciebie?”

„Ironia to [ __ ], prawda?”

„A co z majątkiem nabytym w trakcie małżeństwa?”

„Wspólne konto czekowe ma 14 000 dolarów. On może mieć połowę. Mieszkanie jest wynajmowane. Nie ma prawa własności. Mój samochód został kupiony przed ślubem. Jego samochód – BMW – był prezentem od rodziców, a nie majątkiem wspólnym. Nie mamy dzieci. Nie mamy wspólnych nieruchomości. Nie mamy wspólnych inwestycji.”

„Co dostaje?”

„7000 dolarów. I wszystkie rzeczy osobiste, których będzie chciał z mieszkania. Zatrzymam meble, bo kupiłam je, zanim się poznaliśmy.”

„Jego prawnik będzie twierdził, że dopuściłeś się oszustwa, ukrywając swój majątek”.

„Niczego nie ukrywałem. Po prostu się tym nie chwaliłem. Nie ma prawnego obowiązku ujawniania majątku netto rodzinie małżonka. Miał pełny dostęp do naszego wspólnego konta. Mógł w każdej chwili poprosić o wgląd w moje konta osobiste. Nigdy tego nie zrobił”.

„Będzie brzydko.”

„Już jest. Patricia miała zawał serca w restauracji. Jest w Mount Sinai. Jej stan jest stabilny, ale trzymają ją na obserwacji. Słyszałem, że Chris obwinia ciebie.”

„Oczywiście, że tak.”

Rozdział 3: Mediacja
Dwa tygodnie później. Mediacja rozwodowa miała się odbyć 28 listopada. Sala konferencyjna w Morrison & Hayes. Jennifer Wu po mojej stronie stołu. Michael Brennan i Chris po drugiej stronie.

Chris wyglądał okropnie. Blady. Chudszy. Cienie pod oczami. Od kolacji mieszkał z rodzicami. Patricia wyszła ze szpitala, ale jest na zwolnieniu lekarskim z zajmowanego stanowiska. Zalecenia lekarza: ograniczyć stres, zmienić dietę, więcej ćwiczyć, rozważyć wcześniejszą emeryturę. Zawał serca był łagodny, ale stanowił ostrzeżenie.

„Zaczynajmy” – powiedział Brennan. Po pięćdziesiątce. Drogi pozew. Reputacja oszusta w sprawach rozwodowych. „Mój klient jest gotów zrzec się roszczeń do kryptowalut i inwestycji przedmałżeńskich w zamian za jednorazową ugodę w wysokości 750 000 dolarów”.

Jennifer nawet nie mrugnęła. „Nie.”

„Pani Wu, pani klient ukrył znaczny majątek…”

„Moja klientka ujawniła wszystkie aktywa, zgodnie z wymogami prawa stanu Nowy Jork, w oświadczeniu majątkowym złożonym wraz z pozwem rozwodowym. Nie miała obowiązku chwalić się swoim sukcesem przed rodziną męża. Pan Chen miał pełny dostęp do finansów małżeńskich i postanowił nie pytać o konta osobiste żony”.

„Dopuściła się oszustwa przez zaniechanie”.

„W nowojorskim prawie małżeńskim nie ma czegoś takiego. Nie kłamała. Nie fałszowała dokumentów. Nie ukrywała rachunków przed małżonkiem. Po prostu nie ujawniała informacji, o które nie proszono”.

Brennan pochylił się do przodu. „Umowa przedmałżeńska jest nieważna. Została podpisana pod przymusem”.

„Została podpisana siedem miesięcy przed ślubem. Pan Chen miał niezależnego prawnika. Mógł się wycofać w dowolnym momencie. Nie było żadnego przymusu”.

„Jego adwokata zatrudnili rodzice. Istniał nieunikniony konflikt interesów”.

„Jego prawnik miał uprawnienia do wykonywania zawodu prawnika w Nowym Jorku. Przejrzał dokument. Wyjaśnił mu go. Podpisał go. Mamy jego oświadczenie pod przysięgą potwierdzające, że zrozumiał warunki. Sędzia Morrison zapoznał się z nim już w zeszłym tygodniu i uznał intercyzę za ważną i wykonalną”.

Brennan zacisnął szczękę. Spojrzał na Chrisa.

Płakał. Ciche łzy spływały mu po twarzy.

„Chris” – powiedziałem cicho. „Dlaczego to robisz?”