Podczas ślubu mojego syna moja synowa krzyknęła: „Ty stara wiedźmo!” i popchnęła mnie na podłogę.

zmieniła się w mgnieniu oka, jakby wszyscy goście zbiorowo odetchnęli. Brzęk kieliszków ucichł, a nawet zespół, który grał cicho w tle, nagle ucichł. Nerwowo przeskakiwały moje spojrzenia na Beth, która stała jak sparaliżowana, z twarzą pełną szoku i wściekłości.

Mój syn Alex, rozdarty między niedowierzaniem a przerażeniem, zwrócił się do Beth. „Czy to prawda?” – zapytał ledwie szeptem. Pytanie zawisło w powietrzu, ciężkie od ciężaru zbliżającego się chaosu.

Twarz Beth wykrzywiła się w grymasie buntu. „On kłamie!” – warknęła, ale drżenie w jej głosie ją zdradziło. Goście szeptali między sobą, a szepty stawały się coraz głośniejsze i bardziej natarczywe. Wszyscy odwrócili się, żeby spojrzeć na nią – na pannę młodą, która jeszcze przed chwilą była w centrum uwagi z o wiele bardziej radosnych powodów.