Podczas kolacji moja szwagierka „przypadkowo” wylała wino na moje CV tuż przed rozpoczęciem pracy moich marzeń

Zabawny nastrój Isabelli natychmiast wyparował, gdy dostrzegła wpatrujące się w nią dowody. Jej twarz zbladła, a usta otwierały się i zamykały jak ryba wyjęta z wody, szukając słów, które nigdy nie wypłyną.

Odchyliłem się na krześle, zachowując pozorny spokój, choć serce waliło mi jak młotem od adrenaliny. Reszta gości milczała, a wzrok błądził między Isabellą, moim bratem i mną – niepewni, gdzie ta bomba wyląduje następnym razem. Napięcie było wyczuwalne, niemal tak gęste, jak czerwone wino, które wciąż plamiło środek stołu.

Następnego ranka, przygotowując się do wywiadu, poczułem determinację. Wydarzenia tej nocy były istną burzą, ale jednocześnie utorowały mi drogę naprzód. Nie zamierzałem zburzyć świata Isabelli, ale jej działania nie pozostawiły mi wyboru. Teraz nadszedł czas, abym stawił czoła drugiemu aktowi tego rozwijającego się dramatu – mojemu spotkaniu z Damianem Hayesem.

Gdy wszedłem do eleganckiego, szklanego budynku Solstice Innovations, recepcjonistka skierowała mnie na najwyższe piętro. Z każdym krokiem w windzie czułem ciężar dokumentu, który zabezpieczyłem – tarczę przed ewentualnym sabotażem. Moja pewność siebie wzmacniała świadomość, że jestem przygotowany na każdą ewentualność.

Kiedy Damian Hayes wszedł do pokoju, jego pewna siebie, charyzmatyczna postawa, z której był znany, wyraźnie zniknęła. Jego oczy zabłysły na chwilę paniką, gdy mnie rozpoznał. Zdawał sobie sprawę, że trzymam klucz do jego zguby, a konsekwencje jego czynów nagle stały się bardzo realne.