Po urodzeniu bliźniąt mąż rzucił papiery rozwodowe na moje szpitalne łóżko. „Podpisz je. Jesteś teraz zbyt niedbała – zawstydzasz takiego prezesa jak ja”. Obejmując sekretarkę ramieniem, uśmiechnął się szyderczo: „Ona jest godna stanąć u mego boku”. Podpisałam bez wahania. Następnego ranka jego karta dostępu została dezaktywowana. Wyszłam z gabinetu prezesa i w końcu powiedziałam mu prawdę.

PIK-PIK-PIK.

Na panelu zapaliło się czerwone światło. DOSTĘP WZBRONIONY.

Mark mrugnął. Wytarł kartę o rękaw i ponownie ją stuknął.

PIK-PIK-PIK. DOSTĘP ODMOWA. KARTA NIEWAŻNA.

„Co do cholery?” warknął Mark. „Błąd systemu”.

Westchnął agresywnie i poszedł do wind w holu głównym. Będzie musiał jechać ze zwykłymi pracownikami. Upokarzające, ale nakrzyczy na IT, jak tylko wejdzie na górę.

Wszedł do wielkiego holu Vance Global. Była to katedra ze szkła i stali, tętniąca życiem setek pracowników.

Mark ruszył w stronę bramek obrotowych. Ponownie dotknął karty.

PIK-PIK-PIK.

Bramka obrotowa pozostała zablokowana.

Za nim zaczęła formować się kolejka pracowników. „Przepraszam pana, czy może pan się przesunąć?” – zapytał ktoś.

„Wiesz, kim jestem?!”. krzyknął Mark, obracając się. „Jestem prezesem! Ta maszyna jest zepsuta!”

„Panie, proszę się odsunąć” – rozległ się głęboki głos.

Mark się odwrócił. Stało tam trzech rosłych ochroniarzy. Nie byli to typowi, przyjaźni ochroniarze w holu. Ci mężczyźni mieli na sobie kamizelki taktyczne.

„Moja karta nie działa” – warknął Mark do pierwszego strażnika. „Przepuść mnie. Za dwadzieścia minut mam zebranie zarządu”.

„Panie Miller” – powiedział strażnik z kamienną twarzą. „Pańska karta nie działa, bo została dezaktywowana. Nie ma pan dostępu do stref bezpieczeństwa”.

„Dezaktywowane?” Mark zaśmiał się piskliwie, z niedowierzaniem. „Przez kogo? Ja prowadzę ten budynek! Jestem prezesem!”

„Już nie, proszę pana” – powiedział strażnik.

„Co powiedziałeś?”

„Otrzymaliśmy rozkazy, aby zamknąć wam wejście” – oznajmił strażnik. „Proszę opuścić teren”.

„To szaleństwo!” krzyknął Mark, wprawiając w ciszę całe lobby. „Kto wydał ten rozkaz? Zadzwońcie do Przewodniczącego! Zadzwońcie do Zarządu! Żądam odpowiedzi!”

Rozdział 4: Przewodniczący zarządu (Zwrot akcji)

Dźwięk dzwonka przeciął napięcie.

Centralny zespół wind — windy VIP, z których Mark próbował skorzystać w garażu — otworzył się.

W holu zapadła całkowita cisza.

Najpierw wyszło dwóch ochroniarzy, torując drogę. A potem wyszła Ona .

To była Anna .

Ale to nie była Anna z wczoraj. To nie była wyczerpana, złamana kobieta w szpitalnej koszuli.

Siedziała na eleganckim, napędzanym silnikiem wózku inwalidzkim, poruszając się płynnie i bezszelestnie. Pomimo wózka, wyglądała na trzy metry wzrostu.

Miała na sobie elegancki, biały garnitur, który idealnie na niej leżał. Włosy miała upięte w surowy, elegancki kok. Ciemne okulary przeciwsłoneczne ukrywały zmęczenie w jej oczach, ale emanowały aurą absolutnej, przerażającej tajemnicy.

Przesuwała się po marmurowej posadzce, mając po bokach głównego radcę prawnego i dyrektora finansowego.

Mark wpatrywał się w nią z szeroko otwartą buzią. „Anno? Co… co ty tu, do cholery, robisz? Powinnaś być w szpitalu! Ty… wyglądasz idiotycznie!”

Ruszył w jej stronę z twarzą czerwoną z wściekłości. „Zrobiłaś to? Zablokowałaś mi kartę z czystej złośliwości? Wynoś się stąd! Ochrona! Wyprowadź moją byłą żonę z budynku! Jest histeryczna!”

Ochroniarze nie ruszyli się w stronę Anny. Podeszli bliżej Marka, trzymając ręce nad paralizatorami.

Anna zatrzymała wózek inwalidzki pięć stóp od niego. Powoli zdjęła okulary przeciwsłoneczne. Jej oczy były zimne, twarde jak krzemień.

„Panie Miller” – powiedział Radca Prawny, robiąc krok naprzód. „Proszę o odrobinę szacunku”.

„Szacunek dla kogo?” krzyknął Mark. „Dla gospodyni domowej?”

Radca prawny poprawił okulary. „Dla Przewodniczącego Zarządu ”.

Mark zamarł. Słowa krążyły mu po głowie, nie mogąc się uspokoić. „Przewodniczący? O czym ty mówisz? Jej ojciec był przewodniczącym. Zmarł!”

„A kiedy umarł” – powiedziała Anna spokojnym głosem, wzmocnionym akustyką cichego holu – „przepisał mi cały pakiet kontrolny Vance Global. Swojej córce ” .

Zwrot akcji został ujawniony.

„Pięć lat temu mianowałam cię prezesem, Marku” – powiedziała Anna. „Chciałam, żebyś czuł się ważny. Chciałam, żebyś miał karierę. Wycofałam się. Pracowałam z domu. Zarządzałam zarządem i akcjonariuszami z cienia, żebyś mógł zabłysnąć w świetle reflektorów. Pozwoliłam ci uwierzyć, że jesteś królem”.

Spojrzała na niego z głębokim rozczarowaniem.

„Ale nigdy nie byłeś właścicielem tej firmy. Nigdy nie posiadałeś ani jednej akcji z prawem głosu. Byłeś pracownikiem. Wysoko opłacanym, cenionym menedżerem, którego zatrudniłem . ”

Mark zatoczył się do tyłu. Jego życie legło w gruzach. Nie był potentatem, który doszedł do wszystkiego sam. Był mężem, któremu żona dała pracę.

„Nie…” wyszeptał Mark. „To… to nieprawda. Ja to zbudowałem!”

„Ty to utrzymywałeś” – sprostowała Anna. „I muszę dodać, że kiepsko. Twoje raporty z wydatków to katastrofa. Ale to sprawa dla audytorów”.

Rozdział 5: Postanowienie o rozwiązaniu umowy i zajęciu

Chloe, która czekała w kawiarni w holu na triumfalne wejście Marka, podeszła do niego, wyglądając na zdezorientowaną. „Mark? Co się dzieje? Dlaczego ona tu jest?”

Anna zwróciła wzrok na Chloe.