Pasażer pierwszej klasy ocenił kobietę siedzącą obok niego po jej wyglądzie — następnie ogłoszenie kapitana sprawiło, że cała kabina zaczęła ją oklaskiwać

Richard spojrzał w górę.

„Jest jedną z najlepszych pilotek, jakie kiedykolwiek miały nasze wojsko, a niedawno została pierwszą kobietą, która odbyła lot testowy nowego HawkJet 29. Dołączcie do mnie i uhonorujcie kapitan Rebeccę Hill”.

W kabinie wybuchły brawa.

Richard zamarł. Kobieta obok niego – ta, którą od początku oceniał po cichu – odwróciła się, pomachała mu lekko i uśmiechnęła.

Tylko w celach ilustracyjnych
Ujawnienie

Stewardesa pojawiła się ponownie.
„Kapitanie Hill, czy zechciałby pan zajrzeć do kokpitu po lądowaniu? Załoga będzie zaszczycona”.
Rebecca skinęła głową. „Z przyjemnością”.

Richard mrugnął. „Jesteś… tym kapitanem Hillem?”
„Tak” – odpowiedziała spokojnie. „Jestem już na emeryturze, ale nadal czasami latam, żeby wygłaszać przemówienia w szkołach lotniczych”.

Jego twarz zbladła. „Ja… ja nie zdawałam sobie z tego sprawy”.
„Nie” – powiedziała cicho – „nie zdawałeś sobie z tego sprawy”.

Potem już milczał. Lot wydawał się dłuższy, choć nie z powodu miejsca na nogi.

Karma wirusowa

Kiedy samolot wylądował, w kabinie znów rozległy się brawa. Kiedy Rebecca zbierała torbę, spojrzała na niego.
„Wiesz” – powiedziała – „kiedyś czułam się skrępowana, latając jako pasażerka. Nie pasuję do wizerunku, jakiego oczekują ludzie. Ale zasłużyłam na skrzydła, panie Dunham”.

„Znasz moje imię?”
„Widziałam je na twojej metce bagażowej” – powiedziała z lekkim uśmiechem. „Zauważam pewne rzeczy”.

A potem odeszła, witana uściskami dłoni przez załogę i pilota.

Następnego dnia w sieci pojawiło się nagranie, na którym biznesmen porusza się niespokojnie, podczas gdy pasażer pierwszej klasy jest witany przez megafon. Podpis brzmiał:
„Nigdy nie oceniaj nikogo po miejscu — ani po jego posturze”.

Richard widział to ze swojego biura. Komentarz na górze brzmiał:
„Nie musiała go stawiać do pionu. Życie zrobiło to za nią”.