Moja synowa powiedziała gościom: „Nie sądzę, żeby dała radę sama wytrzymać dłużej niż rok. Bez tej rodziny nie jestem pewna, czy w ogóle dałaby sobie radę”. Kilka osób się roześmiało, a ktoś nawet podniósł telefon, żeby to nagrać. Uśmiechnęłam się tylko i powiedziałam: „Po co czekać rok? Wyjeżdżam już teraz”. Więc odeszłam i zbudowałam coś własnego, nad czym teraz musi się dwa razy zastanowić.

Nie była już częścią mojej historii.

Tego wieczoru, po zakończeniu gali, Michael odprowadził mnie do samochodu.

„Mamo” – powiedział łamiącym się głosem – „jestem z ciebie taki dumny. I tak bardzo, bardzo mi przykro. Chciałbym cofnąć czas”.

„Nie zrobiłbym tego” – powiedziałem szczerze.

„Gdybym mogła cofnąć czas, nadal byłabym tą małą, niewidzialną kobietą, zadowalającą się okruchami.

„Tej nocy na twoim podwórku, kiedy Samantha mnie upokorzyła, był to najwspanialszy dar, jaki ktokolwiek mi kiedykolwiek dał.

„Uwolniło mnie.