Moja rodzina nie zaprosiła mnie na święta Bożego Narodzenia — potem zobaczyła, z kim świętowałam Nowy Rok…

Melissa powiedziała: „Nie róbmy tego teraz. Czemu nie? Chciałeś poznać Adriena. Chciałeś wiedzieć o moim życiu. To jest moje życie. To właśnie zrobiłeś”. Wyjaśniliśmy to. Mama powiedziała, że ​​nie mamy miejsca. Ty miałeś miejsce. Nie zrobiłeś dla mnie miejsca, bo jestem singielką. Bo nie pasuję do twojego wyobrażenia o sukcesie.

Bo życie Melissy jest ważniejsze niż moje. To nieprawda, powtarzał tata co tydzień. Prawda? Powiedz mi jedną rzecz o mojej pracy, o jednym serialu, który wyprodukowałem, o jednej nagrodzie, którą zdobyłem, o jednej rzeczy z mojego życia, o której naprawdę wiesz. Wszyscy spojrzeli na siebie. Nikt nie odpowiedział. Adrienne wyciągnęła rękę i wzięła mnie za rękę.

Twoja rodzina nie wie, że prowadzisz jedną z najbardziej szanowanych niezależnych firm produkcyjnych w Nowym Jorku. Nie wiedzą, że produkowałeś treści dla Netflixa, HBO i Amazona. Nie wiedzą, że byłeś opisywany w Variety, Hollywood Reporter i Forbesie. Nie wiedzą, że jesteś wyceniany na 34 miliony dolarów, a twoja firma jest bliska sfinalizowania umowy, która potroi tę wartość. Moja rodzina patrzyła z zachwytem.

34 miliony dolarów? – wyszeptała Melissa. Plus wartość jej firmy – potwierdziła Adrienne. Natalie odnosi niezwykłe sukcesy. Śledzę jej karierę od lat. Inwestuję w błyskotliwych ludzi, a ona jest jedną z najbłyskotliwszych, jakie kiedykolwiek poznałam. Nie wiedziałyśmy. Mama powiedziała, że ​​jej głos był słaby. Natalie, dlaczego nam nie powiedziałaś? Próbowałam latami. Nigdy nie słuchałaś.

Byłeś zbyt zajęty świętowaniem Melissy. Zbyt zajęty odrzucaniem tego, co robiłem. Więc przestałem próbować. Ale jesteśmy twoją rodziną, powiedział tata. Naprawdę? Bo rodzina się pojawia. Rodzina robi miejsce. Rodzina troszczy się o twoje życie, nawet jeśli różni się od ich. My się troszczymy. Zadzwoniłeś do mnie dwa tygodnie temu po raz pierwszy od 6 miesięcy i tylko dlatego, że zobaczyłeś moje zdjęcie z Adrienem i nagle wydałem ci się interesujący. Moja mama płakała.

Natalie, tak mi przykro. Tak nam przykro. Nie zdawaliśmy sobie sprawy, że jestem warta twojego czasu. Że coś osiągnęłam. Że jestem ważna. Że cię zraniliśmy. Powiedziała, że ​​sprawiliśmy, że poczułaś się niewidzialna. Byliśmy tak skupieni na konwencjonalnym sukcesie Melissy, że nie dostrzegaliśmy twojego. Spojrzałam na nią, na łzy, na autentyczny żal na jej twarzy.

Spędziłam święta sama, powiedziałam cicho, w swoim mieszkaniu, jedząc jedzenie na wynos, podczas gdy ty byłeś cały czas razem. I coś sobie uświadomiłam. Nie potrzebuję już twojej aprobaty. Nie potrzebuję, żebyś mnie widział. Zbudowałam życie, z którego jestem dumna. Osiągnęłam wiele. Mam ludzi, którzy mnie cenią. Spojrzałam na Adriena. Uścisnął moją dłoń. Ale kontynuowałam: „Chciałabym mieć z tobą relację, prawdziwą, taką, w której naprawdę mnie znasz, w której jesteśmy prawdziwą rodziną.

Ale to będzie wymagało od ciebie wysiłku. Prawdziwego wysiłku. Zrobimy to – powiedział tata natychmiast. – Cokolwiek będzie trzeba, dobrze? To będzie oznaczało słuchanie. Prawdziwe słuchanie. To będzie oznaczało świętowanie mojego sukcesu, nawet jeśli nie będzie wyglądał tak, jak się spodziewałeś. To będzie oznaczało zrobienie dla mnie miejsca. Dosłownie i w przenośni. Zrobimy to.

Mama obiecała. Natalie, dotrzymamy słowa. Kolacja była niezręczna, ale lepsza. Zadawali pytania. Prawdziwe pytania o moją pracę, moją firmę, moje plany. Adrienne opowiadał historie o współpracy ze mną, o tym, jak bardzo był pod wrażeniem mojej wizji, mojej etyki, mojego talentu. I powoli patrzyłam, jak moja rodzina zaczyna mnie dostrzegać. Prawdziwego mnie, nie rozczarowującej córki, nie singielki, nie zbędnych, po prostu mnie.

Po kolacji Adrien i ja stanęliśmy na zewnątrz przy jego samochodzie. „Poszło dobrze” – powiedział. „W sumie, dziękuję za przybycie, za to, że zawsze mnie wspierasz, choć muszę przyznać, że wszystko, co tam powiedziałem, było prawdą. Staram się inwestować w twoją firmę i uważam, że jesteś genialny. Wiem”.

I Natalie, mówiłam poważnie o tej randce. Naprawdę chciałabym cię gdzieś zabrać, kiedy będziesz gotowa. Bez presji, ale bardzo mi się podobasz. Spojrzałam na niego. Na tego mężczyznę, który widział mnie, kiedy moja rodzina nie mogła, który mnie cenił, który stał przy mnie i dawał mi poczucie siły. Ja też cię lubię, powiedziałam. I jestem gotowa na tę randkę, na wszystko, co będzie dalej.

Uśmiechnął się, pochylił i delikatnie mnie pocałował. Dobrze, powiedział, bo nigdzie się nie wybieram. To było osiem miesięcy temu. Moje relacje z rodziną bardzo się poprawiły. Teraz się starają. Pytają o moją pracę. Świętują moje sukcesy. Zaprosili mnie na Święto Dziękczynienia. Zadbali o to, żebym miał gdzie mieszkać. Nie jest idealnie.

Wciąż zdarzają się chwile, kiedy Melissa dostaje więcej uwagi, kiedy czuję się jak jej zapasowa córka, ale jest lepiej. I to wystarczy. Adrienne i ja nadal jesteśmy razem. Powoli, ale jest dobrze. Naprawdę dobrze. Rzuca mi wyzwania, wspiera mnie, dostrzega mnie. W zeszłym tygodniu sfinalizowaliśmy jego inwestycję w moją firmę. 15 milionów dolarów za 12% udziałów.