Mój syn sprzedał dom i dał mojej synowej 620 000 dolarów, żeby roztrwoniła je bez opamiętania, po czym pojawili się u moich drzwi z walizkami i zażądali, żeby się do mnie wprowadzić. Kiedy powiedziałam „nie”, zaczęła na mnie krzyczeć na podwórku przed wszystkimi sąsiadami. Tego samego dnia jeden telefon do mojego prawnika niepostrzeżenie wywrócił całe ich życie do góry nogami.

Ale Terrence wydawał się sparaliżowany, patrząc, jak aresztują jego żonę na trawniku przed domem jego matki. Spojrzał na mnie z czymś, co mogło być oskarżeniem.

„Mamo, czy naprawdę musiałaś…”

„Tak” – powiedziałem, zanim zdążył dokończyć. „Naprawdę musiałem. Twoja żona napadła na mnie na oczach całego sąsiedztwa, a ty stałeś i nic nie zrobiłeś. To moja żona, a ja twoja matka, ale najwyraźniej to już nic nie znaczy”.

Oficer Thompson podszedł z podkładką.

„Pani Mitchell, proszę przyjść na komisariat, żeby złożyć oficjalne zeznanie. Czy może pani to zrobić dziś po południu?”

“Oczywiście.”

Gdy radiowóz odjechał z Lennoxem na tylnym siedzeniu, Terrence załadował bagaż z powrotem do swojego SUV-a. Poruszał się powoli, jak człowiek w szoku.

„Dokąd pójdziesz?” zapytałem, mimo wszystko.

Wzruszył ramionami.

„Nie wiem. Może hotel na dziś.”

„Za jakie pieniądze?”

Pytanie wisiało w powietrzu między nami. Oboje wiedzieliśmy, że nie będzie go stać na hotel na zawsze. Oboje wiedzieliśmy, że to dopiero początek jego problemów.

„Terrence” – powiedziałem cicho. „To nie musi być koniec. Jeśli ją zostawisz, jeśli przyznasz, że cała ta sytuacja jest zła, możemy przez to przebrnąć”.

Spojrzał na mnie zmęczonymi oczami.

„Mamo, ona jest moją żoną. Nie mogę jej po prostu zostawić.”

„Porzuciła cię w chwili, gdy wydała twoją przyszłość na biżuterię i wycieczki do spa”.

„To nie jest takie proste.”

„Tak, to prawda. To takie proste.”

Bez słowa wsiadł do swojego SUV-a i odjechał, zostawiając mnie na ganku, czującą się jeszcze bardziej samotna niż kiedykolwiek od śmierci męża.

Reszta dnia minęła jak w transie. Złożyłem zeznania na komisariacie, szczegółowo opisując nie tylko napaść, ale całą konfrontację. Funkcjonariusz przyjmujący zeznania, detektyw Reynolds, był dokładny i profesjonalny.

„Pani Mitchell” – powiedziała, kiedy skończyliśmy – „muszę zapytać, czy to pierwszy raz, kiedy pani synowa zachowuje się wobec pani agresywnie fizycznie?”

Zastanowiłem się nad tym pytaniem.

„Tak, fizycznie. Ale od lat manipuluje emocjonalnie”.

„Czy możesz to rozwinąć?”

Opowiedziałam jej o stopniowej izolacji od syna, o tym, jak Lennox zawsze planowała ich wizyty w momentach, gdy wiedziała, że ​​nie dam rady. O tym, jak przekonała Terrence’a, żeby opuścił spotkania rodzinne i święta. Wyjaśniłam, jak stopniowo nastawiała mojego syna przeciwko mnie, wmawiając mu, że jego matka jest nadmiernie krytyczna i wtrąca się.

„A sytuacja finansowa?” – zapytał detektyw Reynolds. „Wspomniał pan, że sprzedali dom i wydali pieniądze?”

„Ponad 600 000 dolarów” – powiedziałem. „Zniknęło w ciągu kilku miesięcy”.

Detektyw Reynolds zagwizdał cicho.

„To dużo pieniędzy, żeby tak szybko je wydać.”

„Ona ma kosztowne gusta i nie wie, jak żyć zgodnie ze swoimi możliwościami”.

„A twój syn się na to zgodził?”

Westchnąłem.

„Mój syn został całkowicie zmanipulowany przez tę kobietę. Nie widzi, co ona robi jemu, jego przyszłości, naszej rodzinie”.

Tego wieczoru, sama w domu, usiadłam przy kuchennym stole z filiżanką herbaty i po raz pierwszy naprawdę zastanowiłam się nad swoją sytuacją. Wniesienie oskarżenia przeciwko Lennoxowi było dopiero początkiem. Ona wróci. Oboje wrócą. I następnym razem mogą nie być tak bezpośredni w swoich żądaniach.

Pomyślałem o domu na Maple Street, tym, który im pomogłem kupić. Czterdzieści tysięcy dolarów z moich oszczędności emerytalnych. Pieniądze, na które pracowałem dekadami. Pieniądze, które praktycznie zostały wyrzucone w błoto razem z resztą ich kapitału.

Ale potem coś sobie przypomniałem. Kiedy kupili dom, była papierkowa robota. Mnóstwo papierkowej roboty. A ponieważ wpłaciłem tak znaczną część zaliczki, prawnik od nieruchomości nalegał na pewne zabezpieczenia.

Podszedłem do mojej szafki z dokumentami i wyciągnąłem teczkę z napisem „Zakup Domu Terrence’a”. W środku znajdowały się kopie wszystkich dokumentów ze sprzedaży, w tym coś, o czym prawie zapomniałem: weksel.

Kiedy dawałem im 40 000 dolarów, mój prawnik nalegał.

„Pani Mitchell” – powiedział wówczas – „zdecydowanie zalecam, aby to zostało ustrukturyzowane jako pożyczka, a nie darowizna. To chroni pani interesy i gwarantuje, że pani syn zrozumie powagę przyjęcia tak dużej sumy”.

Wtedy protestowałem. Nie chciałem, żeby to była pożyczka. Chciałem pomóc synowi. Ale sam Terrence nalegał.

„Mamo, chcę ci się odwdzięczyć. To powinno być oficjalne.”

Weksel był jasny: 40 000 dolarów do spłaty z oprocentowaniem rocznym w wysokości 5%, a spłaty miały rozpocząć się rok po dacie zakupu. Pożyczka była zabezpieczona samą nieruchomością, co oznaczało, że miałem do niej prawo.

Ale sprzedali dom i nie oddali mi pieniędzy, nie wspominając nawet o niespłaconej pożyczce.

Sięgnąłem po telefon i wybrałem numer Jamesa Crawforda, prawnika, który zajmował się pierwotnym zakupem. Jego sekretarka powiedziała mi, że może się ze mną spotkać następnego ranka.

Tej nocy prawie nie spałem. Ciągle myślałem o Terrence’ie jako małym chłopcu, o tym, jak wpełzał do mojego łóżka podczas burzy, o tym, jaki był dumny, kiedy skończył studia, o tym, jak płakał na pogrzebie ojca i obiecywał, że zawsze będzie się mną opiekował.

Gdzie podział się ten chłopak? Jak stał się tym mężczyzną, który stał w milczeniu, gdy jego żona atakowała jego matkę?

Następnego ranka starannie ubrałem się w najlepszy garnitur i pojechałem do biura Jamesa Crawforda. Był to dystyngowany mężczyzna po sześćdziesiątce, o siwych włosach i prezencji budzącej szacunek.

„Pani Mitchell” – powiedział, ściskając mi serdecznie dłoń. „Przykro mi słyszeć o pani kłopotach. Proszę usiąść i opowiedzieć mi, co się stało”.

Wyjaśniłem całą sytuację – sprzedaż domu, zmarnowane pieniądze, napaść, aresztowanie. James słuchał bez przerwy, od czasu do czasu robiąc notatki w notesie. Kiedy skończyłem, odchylił się na krześle i uważnie mi się przyglądał.

„Bessie” – powiedział – „czy rozumiesz, że w tej sprawie możesz dochodzić swoich praw na drodze prawnej?”

“Co masz na myśli?”

„Weksel zabezpieczający Państwa pożyczkę w wysokości 40 000 dolarów został zarejestrowany jako zastaw na nieruchomości. Kiedy Państwa syn sprzedał dom bez uregulowania długu, naruszył warunki weksla. Mają Państwo podstawy zarówno do naruszenia umowy, jak i do konwersji.”

Poczułem coś w piersi. Niezupełnie nadzieję, ale coś silniejszego niż rezygnacja.

„Co to oznacza w praktyce?”

Oznacza to, że możesz pozwać o pełną kwotę pożyczki wraz z odsetkami i odszkodowaniem. A ponieważ dług był zabezpieczony nieruchomością, możesz zająć inne aktywa, aby zaspokoić orzeczenie.

„Jakie inne aktywa?”

James uśmiechnął się ponuro.

„No to zobaczmy, co zostało twojemu synowi i synowej po ich zakupowym szaleństwie.”

Przez następną godzinę James szczegółowo omawiał moje możliwości. Mogłem złożyć pozew cywilny, domagając się zwrotu pożyczki wraz z odsetkami i odszkodowaniem. Mogłem również wnieść oskarżenie karne o kradzież z włamaniem, ponieważ sprzedali nieruchomość, która częściowo należała do mnie, bez mojej zgody.

„Ale Jamesie” – powiedziałem – „nie chcę niszczyć życia mojego syna. Chcę tylko, żeby zrozumiał, że czyny mają swoje konsekwencje”.

„Czasami, Bessie, najżyczliwszą rzeczą, jaką możesz zrobić dla kogoś, kogo kochasz, jest zaprzestanie chronienia go przed konsekwencjami jego wyborów”.

Myślałem o tym jadąc do domu. Czy chroniłem Terrence’a, pozwalając Lennoxowi nim manipulować? Czy ułatwiałem mu podejmowanie złych decyzji, będąc zawsze przy nim, żeby go złapać, gdy upadał?

Zanim wróciłem do domu, podjąłem już decyzję. Zadzwoniłem do Jamesa Crawforda i powiedziałem mu, żeby złożył pozew – nie tylko przeciwko Lennoxowi, ale przeciwko im obojgu. Byli małżeństwem. Razem podjęli decyzję o sprzedaży domu i razem będą musieli zmierzyć się z konsekwencjami.

Potem zrobiłem coś jeszcze. Zadzwoniłem do ślusarza i kazałem wymienić wszystkie zamki. Zainstalowałem system bezpieczeństwa z kamerami, które nagrywały każdego, kto zbliżał się do mojej posesji. Nie chciałem się znowu dać zaskoczyć.

Tego popołudnia zadzwonił Terrence.

„Mamo, Lennox wpłacił kaucję. Musimy porozmawiać.”

„Nie, nie mamy.”

„Mamo, proszę. Przeprasza, że ​​cię uderzyła. Była po prostu zdenerwowana.”

„Terrence, twoja żona ukradła mi 40 000 dolarów, a potem mnie zaatakowała, kiedy odmówiłem wam zakwaterowania po tym, jak roztrwoniliście ponad pół miliona dolarów. Nie ma o czym rozmawiać”.

„Co masz na myśli mówiąc, że ukradł 40 000 dolarów?”

Opowiedziałem mu o wekslu, o zastawie na domu i o pozwie, który złożyłem rano.

Cisza po drugiej stronie słuchawki przeciągnęła się tak długo, że pomyślałem, iż się rozłącza.

„Mamo” – powiedział w końcu drżącym głosem. „Nie możesz nas pozwać. Jesteśmy rodziną”.

„Masz rację, Terrence. Jesteśmy rodziną. Dlatego to, co zrobiłeś, zabolało mnie o wiele bardziej, niż gdyby okradł mnie obcy”.

„Nie okradliśmy cię.”

„Sprzedałeś dom obciążony hipoteką na 40 000 dolarów, nie oddając mi pieniędzy. Jak byś to nazwał?”

Kolejna długa cisza.

„O jaką kwotę się domagasz?”

„Czterdzieści tysięcy plus trzy lata odsetek, plus koszty sądowe, plus odszkodowanie za konwersję i naruszenie umowy. Mój prawnik szacuje sumę na około 60 000 dolarów”.

„Nie mamy 60 000 dolarów”.

„Powinieneś był o tym pomyśleć, zanim pozwoliłeś żonie spędzić całą swoją przyszłość na biżuterii i zabiegach spa.”

„Mamo, proszę. Czy nie możemy czegoś ustalić? Może uda nam się spłacić dług powoli, z czasem”.

„Masz na myśli to, co było napisane w oryginalnym wekslu? Ten, który ignorowałeś przez trzy lata, zanim sprzedałeś dom?”

Słyszałem, jak ciężko oddychał po drugiej stronie słuchawki.

„Gdzie mieszkasz?” zapytałem.

„Motel. Najtańszy, jaki udało nam się znaleźć.”

„Jak długo możesz sobie pozwolić, żeby tam zostać?”

„Może tydzień. Dwa tygodnie, jeśli będziemy ostrożni.”

„A co potem?”

„Nie wiem, mamo. Naprawdę nie wiem.”

Przez chwilę prawie osłabłam. To był mój syn, moje maleństwo. I brzmiał tak zagubiony i przestraszony. Ale potem przypomniałam sobie dłoń Lennoxa uderzającą mnie w twarz i moja determinacja wzrosła.

„Terrence, kocham cię. Zawsze cię kochałam i zawsze będę kochać. Ale nie dam się manipulować, okraść ani zaatakować. Jeśli chcesz ze mną związku, musisz wziąć odpowiedzialność za swoje wybory i konsekwencje, które się z nimi wiążą”.

„Co to znaczy?”

„To oznacza, że ​​musisz zdecydować, co jest dla ciebie ważniejsze: relacja z żoną czy relacja z matką. Bo teraz nie możesz mieć obu”.

Rozłączyłam się zanim zdążył odpowiedzieć. Drżącymi rękami odłożyłam słuchawkę.

Na zewnątrz słońce zachodziło nad moją cichą okolicą. Pani Patterson podlewała kwiaty, a syn Johnsonów jeździł w kółko na rowerze po podjeździe. Wszystko wyglądało normalnie, spokojnie, ale wiedziałem, że nic już nie wróci do normy.

Jutro Terrence i Lennox otrzymają dokumenty sądowe. Zrozumieją, że ich działania mają realne konsekwencje, a ja raz na zawsze dowiem się, czy syn, którego wychowałem, wciąż istnieje gdzieś w mężczyźnie, którego stworzył Lennox.

Trzy dni po złożeniu przeze mnie pozwu, James Crawford zadzwonił do mnie z wiadomością, która zmroziła mi krew w żyłach.

„Bessie, usiądź” – powiedział. „Mój śledczy badał przeszłość twojej synowej i odkryliśmy kilka rzeczy, o których powinnaś wiedzieć”.

Siedziałem już przy kuchennym stole, ale mocniej ścisnąłem telefon.

„Jakiego rodzaju rzeczy?”

„Lennox ma pewien schemat takiego zachowania. Zanim wyszła za mąż za twojego syna, była zaręczona z dwoma innymi mężczyznami. Oba związki zakończyły się, gdy mężczyźni odkryli, że bez ich zgody korzystała z ich kart kredytowych. W jednym przypadku zadłużyła się na ponad 50 000 dolarów, zanim mężczyzna się o tym dowiedział”.

Serce mi się ścisnęło.

„Czy Terrence o tym wie?”

„Nie sądzę. Jest świetna w zacieraniu śladów. Ale to nie wszystko. Butik, w który zainwestowała – nie istnieje. Mój detektyw nie znalazł żadnej licencji na prowadzenie działalności, żadnego sklepu, żadnego dowodu na to, że ten butik to coś więcej niż sposób dla jej przyjaciółki na zdobycie 300 000 dolarów za darmo”.

Poczułem się chory.

„Więc pieniądze po prostu zniknęły”.

„Wygląda na to, że tak. I, Bessie, jest coś jeszcze. Coś gorszego.”

Przygotowałem się.

„Ma romans od co najmniej sześciu miesięcy, a może i dłużej. Mężczyzna jest żonaty, bogaty, a ona wykorzystuje pieniądze twojego syna, żeby utrzymać ich związek. Drogie klejnoty, wizyty w spa, dbanie o samochód – to wszystko było częścią podtrzymywania relacji z tym drugim mężczyzną”.

Pokój zawirował wokół mnie. Chwyciłam się krawędzi stołu, żeby się uspokoić. Mój syn, mój porządny, pracowity syn, został kompletnie zniszczony przez kobietę, która wykorzystywała go jak bankomat, zdradzając go jednocześnie z kimś innym.

„Czy mój syn wie o romansie?” – zapytałem.

„Nie sądzę. Ale Bessie, mężczyzna, z którym się spotykała, kończy ten związek. Mój detektyw rozmawiał z jego żoną, która dowiedziała się o romansie i postawiła mu ultimatum. Dlatego Lennox nagle desperacko potrzebuje pieniędzy i miejsca do mieszkania. Jej sponsor ją zerwał”.

Wszystko teraz nabrało sensu. Nagła potrzeba sprzedaży domu, bezmyślne szaleństwo zakupów, desperacja, gdy nie pozwoliłam im u siebie zamieszkać. Lennox nie tylko nieodpowiedzialnie gospodarowała pieniędzmi. Była drapieżniczką, która systematycznie niszczyła życie mojego syna, żeby sfinansować swój romans.

„Co zrobimy z tą informacją?” – zapytałem.

„Używamy go. W pozwie możemy argumentować, że pieniądze zostały uzyskane w wyniku oszustwa i podstępu. Możemy go również wykorzystać, aby upewnić się, że twój syn dokładnie wie, z kim się ożenił”.

Tego popołudnia doręczyciel dostarczył dokumenty do motelu, w którym zatrzymali się Terrence i Lennox. Wiedziałem, bo Terrence zadzwonił do mnie trzydzieści minut później, a jego głos drżał z wściekłości.

„Mamo, co to, do cholery, jest?”

„To pozew, Terrence. Mówiłem ci, że go złożę.”

„Sześćdziesiąt siedem tysięcy dolarów? Pozywasz nas o sześćdziesiąt siedem tysięcy dolarów?”

„Właśnie tyle mi jesteś winien. Plus odsetki, plus koszty sądowe i plus odszkodowanie.”

„Nie mamy sześćdziesięciu siedmiu tysięcy dolarów”.

„Wiem. Tak się dzieje, kiedy okrada się rodzinę, żeby sfinansować styl życia, na który cię nie stać”.

„Nie okradliśmy cię.”

„Terrence, sprzedałeś dom obciążony hipoteką na kwotę 40 000 dolarów, nie oddając mi pieniędzy. W języku prawnym to jest konwersja zabezpieczonej nieruchomości”.

W tle słyszałem Lennoxa krzyczącego coś, czego nie mogłem zrozumieć.

„Ona chce wiedzieć, czy straciłeś rozum” – powiedział Terrence.

„Powiedz żonie, że jestem całkowicie zdrowy na umyśle. Mam też dość tego, że mnie okradają i napadają”.

„Mamo, proszę. Czy nie możemy czegoś wymyślić? Może możemy…”

„Nie, Terrence. Czas na rozwiązanie problemów minął trzy lata temu, kiedy po raz pierwszy spóźniłeś się z płatnością weksla. Albo sześć miesięcy temu, kiedy zdecydowałeś się sprzedać dom. Albo w zeszłym tygodniu, kiedy stanąłeś u moich drzwi z prośbą o pomoc po tym, jak roztrwoniłeś ponad pół miliona dolarów. Czas na rozwiązanie problemów minął.”

„Co mamy zrobić? Mieszkamy w motelu”.

„Chcę, żebyście znaleźli pracę i zaczęli brać odpowiedzialność za bałagan, który narobiliście”.

„Lennox nie może pracować. Nigdy nie miała pracy”.

„Więc nadszedł czas, żeby się czegoś nauczyła.”

„Mamo, nie rozumiesz. Ona nie jest w stanie pracować za najniższą krajową. Ona jest…”

„Ona jest kim, Terrence? Zbyt dobra, żeby pracować? Zbyt wyjątkowa, żeby przyczyniać się do własnego przetrwania?”

Cisza między nami trwała. W końcu Terrence przemówił, jego głos stał się cichszy.

„Mówi, że złoży pozew wzajemny z powodu cierpienia psychicznego lub czegoś takiego.”

Prawie się roześmiałem.

„Niech spróbuje. Mam świadków jej napaści na mnie i dokumentację każdego dolara, którego ukradła. Co ona ma?”

W tle słychać było kolejne krzyki. Potem Terrence wrócił na linię.

„Ona chce wiedzieć, dlaczego nam to robisz.”

„Bo oboje musicie zrozumieć, że działania mają konsekwencje. I, Terrence, jest jeszcze coś, co musisz wiedzieć o swojej żonie”.

“Co?”

Zawahałem się. To była chwila prawdy. Chwila, w której albo uratuję syna, albo stracę go na zawsze.

„Ona miała romans”.

Nastąpiła ogłuszająca cisza. Słyszałem bicie własnego serca w uszach.

„Co powiedziałeś?”

„Lennox ma romans od co najmniej sześciu miesięcy. Mężczyzna jest bogaty i żonaty. Ona korzysta z twoich pieniędzy, żeby finansować ich związek”.

„To nieprawda.”

„To prawda. Mój prawnik wynajął detektywa. Mamy dowody.”

„Zatrudniłeś detektywa, żeby szpiegował moją żonę?”

„Zatrudniłem detektywa, żeby dowiedzieć się, gdzie podziało się 600 000 dolarów. Afera była tym, co odkryliśmy w trakcie.”

Znowu cisza. Potem, w tle, po raz pierwszy wyraźnie usłyszałem głos Lennoxa.

„Co ona mówi? Jakie kłamstwa ci opowiada na mój temat?”

„Mówi, że masz romans” – powiedział Terrence głuchym głosem.

Eksplozję, która nastąpiła, słychać było nawet przez telefon. Lennox wrzeszczała zaprzeczenia, oskarżenia, groźby. Obrzuciła mnie wszelkimi możliwymi wyzwiskami, a nawet kilkoma, których nigdy wcześniej nie słyszałam.

„Terrence” – powiedziałem cicho. – „Zapytaj ją o Richarda Hawthorne’a”.

Krzyki nagle ucichły.

„Kim jest Richard Hawthorne?” – zapytał Terrence.

„Zapytaj swoją żonę.”

Usłyszałem stłumioną rozmowę. Potem Terrence znów się odezwał.

„Mówi, że nie zna nikogo o takim imieniu”.

„Ma pięćdziesiąt dwa lata, prowadzi firmę budowlaną, jeździ czarnym mercedesem. Od miesięcy płaci jej za biżuterię i wizyty w spa. Jego żona dowiedziała się o romansie w zeszłym tygodniu i zmusiła go do jego zakończenia”.

Telefon znów ucichł. Tym razem cisza trwała prawie całą minutę.

„Terrence, jesteś tam?”

„Skąd to wszystko wiesz?” zapytał.

„Bo zatrudniłem profesjonalistów, żeby się dowiedzieć, gdzie podziały się twoje pieniądze. I odkryliśmy, że twoja żona systematycznie niszczyła twoje życie, żeby sfinansować romans z żonatym mężczyzną, który właśnie ją rzucił”.

„Ona twierdzi, że to nieprawda”.

„Oczywiście, że tak. Czego się spodziewałeś, że powie? Teraz płacze, prawda?”

„Ona jest… zdenerwowana.”

„Ona znowu tobą manipuluje.”

„Mamo, nie mogę. Muszę pomyśleć.”

„Pomyśl o tym, Terrence. Pomyśl o tym, jak przekonała cię do sprzedaży domu bez wcześniejszej konsultacji ze mną, mimo że miałem prawny interes w tej nieruchomości. Pomyśl o tym, jak wydała 600 000 dolarów w ciągu kilku miesięcy, podczas gdy ty byłeś w pracy, ufając jej w podejmowaniu odpowiedzialnych decyzji. Pomyśl o tym, jak spoliczkowała twoją matkę na oczach całego sąsiedztwa, a potem oczekiwała, że ​​będziesz jej bronił”.

„Rozłączam się, Terrence.”

“Czekać-”

Ale połączenie zostało przerwane.

Siedziałam w kuchni wpatrując się w telefon, zastanawiając się, czy właśnie uratowałam syna, czy straciłam go na zawsze. Tak czy inaczej, powiedziałam mu prawdę. Co zrobi z tą informacją, zależało tylko od niego.

Następnego ranka James Crawford zadzwonił ponownie.

„Bessie, mam dla ciebie wiadomość. Twój syn dzwonił dziś rano do mojego biura. Chce się spotkać”.

„Spotkanie w jakiej sprawie?”

„Nie powiedział tego wprost, ale brzmiał inaczej. Może pokonany. Albo przebudzony. Trudno powiedzieć.”

Umówiliśmy się na spotkanie w biurze Jamesa tego popołudnia. Przybyłam wcześnie, zdenerwowana perspektywą ponownego spotkania z Terrence’em. Kiedy wszedł, ledwo go poznałam. Zawsze był szczupły, ale teraz wyglądał na wychudzonego. Ubrania luźno wisiały na jego ciele, a pod oczami miał cienie, które sprawiały, że wyglądał na dziesięć lat starszego.

„Cześć, mamo” – powiedział cicho, zajmując krzesło naprzeciwko mnie.

Cześć, Terrence.

James siedział za biurkiem, trzymając w ręku notes.

„Terrence, mówiłeś, że chcesz omówić pozew” – powiedział.

„Chcę dokładnie wiedzieć, co zrobiła moja żona” – powiedział Terrence. „Chcę zobaczyć wszystkie dowody”.

Przez następną godzinę James opowiedział mu o wszystkim, co odkrył jego śledczy – romansie z Richardem Hawthorne’em, udokumentowanym rachunkami z hotelu i wyciągami z kart kredytowych; fałszywej inwestycji w butiku, która była niczym więcej niż sposobem na przesyłanie pieniędzy przyjaciółce Lennox; schemacie oszustw finansowych z poprzednimi chłopakami; rosnącym zadłużeniu na karcie kredytowej, o którym Terrence nie wiedział.

Z każdym objawieniem patrzyłem, jak mój syn coraz bardziej kurczy się w fotelu. Kiedy James skończył, Terrence wpatrywał się w swoje dłonie, a po jego twarzy spływały ciche łzy.

„Gdzie ona teraz jest?” zapytałem łagodnie.