Mój mąż chorował na raka w stadium terminalnym, więc zgodziłam się zostać matką zastępczą dla miliardera w zamian za pieniądze na jego ratunek. Niespodziewanie, dziewięć miesięcy później, sprawy potoczyły się w sposób, którego nikt nie mógł przewidzieć.

Ale inna część – zdesperowana kobieta, przerażona matka – szeptała:

“Możesz go uratować.”

Kilka dni później wysłałem wiadomość do kontaktu w grupie prywatnej.

Nazywała się Lena Torres, była kobietą o cichym głosie i niepokojącej pewności siebie.

„Pracujemy z klientami z najwyższej półki” – powiedziała.

Otrzymasz 120 000 dolarów odszkodowania. Pokryjemy wszystko: rachunki za leczenie, mieszkanie, wyżywienie.

Prosimy tylko o zachowanie dyskrecji. Nikt nie może się dowiedzieć.

Zapytałem drżącym głosem:

„Czy powinnam… przespać się z kimś?”

Zaśmiała się cicho.

Nie, kochanie. To wszystko sztuczne zapłodnienie. Zarodek należy do małżeństwa, które nie może mieć dzieci. Jesteś tylko skorupką. Nie ma z tobą żadnego genetycznego powiązania. A kiedy dziecko się urodzi, znikasz – czysta, bezpieczna i bogata.

Długo siedziałem wpatrując się w telefon.

Potem spojrzałem na Davida – bladego i dyszącego – i na Sophie śpiącą obok niego.

Trzy dni później napisałem do Leny:

“Zrobię to.”

Wszystko wydarzyło się szybko.

Zabrano mnie do prywatnej kliniki w Los Angeles, gdzie wykonano mi pełne badanie fizykalne, testy hormonalne, a nawet badania psychologiczne.

Kiedy dali mi kontrakt, miał dwadzieścia stron. Nie przeczytałem wszystkiego.

Ostatnie zdanie wywołało u mnie ścisk w żołądku:

„Matka zastępcza dobrowolnie zrzeka się wszystkich praw do dziecka i zgadza się zachować ścisłą poufność”.

Podpisałem.

Siedem dni później zarodek został wszczepiony.

Powiedziałem wszystkim, że podejmuję tymczasową pracę poza miastem.

Nawet David nie wiedział. Myślał, że pracuję na dodatkowych zmianach, żeby zapłacić za jego leki.

„Nie powinieneś tak ciężko pracować” – powiedział pewnego wieczoru, kaszląc do telefonu.

Już wystarczająco dużo dla mnie zrobiłeś.

Uśmiechnęłam się przez łzy.

„Jeszcze nie” – wyszeptałem

W trzecim miesiącu otrzymałem pierwszą wypłatę: 20 000 dolarów na moje konto.

Natychmiast zapłaciłam rachunek za szpital Davida, zapłaciłam za nowe leczenie i zatrudniłam prywatną pielęgniarkę.

Jego cera się poprawiła. Uśmiech powrócił.

Nie miał pojęcia, że ​​każdy oddech, który brał, pochodził z bicia serca, które ja pożyczyłam z mojego ciała.

Ale w czwartym miesiącu wszystko się zmieniło.

Lena zadzwoniła.

Jej ton był dziwny.

„Musimy się spotkać” – powiedziała. „Jest coś, co musisz wiedzieć”.

” Co masz na myśli? “

Wzięła głęboki oddech i spojrzała na mnie otwartymi oczami.

„To od kogoś, kogo znasz. Bardzo dobrze.”

Wpatrywałem się w nią i czekałem.

Wyszeptała słowa, które mnie zniszczyły:

„Biologicznym ojcem dziecka, które nosisz… jest twój mąż, David”.

Poczułem ucisk w klatce piersiowej.