Mój arogancki zięć był gotowy odziedziczyć majątek mojej córki wart 12 milionów dolarów. Śmiał się ze mnie,

Frank siedział bez ruchu, ogarnięty świadomością ostatniego daru od córki. Zawsze wierzył, że Olivia rozumie wagę korzeni, historii, miłości i ciepła, jakie mogą dać tylko proste, szczere relacje. W ten sposób dbała o przetrwanie tych wartości, odwdzięczała się mężczyźnie, który dał jej tak wiele.

Arogancja Marcusa rozsypała się w pył, a jego umysł gorączkowo próbował pojąć konsekwencje. Jego marzenia o pomnożeniu fortuny, o wykorzystaniu bogactwa Olivii do realizacji ambicji, legły w gruzach w jednej chwili. Otworzył usta, zamknął je, a potem otworzył je ponownie, niczym ryba wyjęta z wody, łapiąca powietrze.

„Ja… Nie możesz tego zrobić” – wyszeptał w końcu, a w jego głosie słychać było desperację. „Byłem jej mężem. Zasługuję…”

Spojrzenie prawnika było nieruchome i nieustępliwe. „Decyzja pani Thorne jest ostateczna, panie Thorne. Jej życzenia są jasne”.