Miliarder zaprosił modelki, aby jego córka wybrała matkę, ale ona wskazała na pokojówkę

Richard myślał, że urok i wdzięk zrobią wrażenie na Amelii. Myślał, że pokazanie jej piękna i wdzięku pomoże jej zapomnieć o smutku. Zamiast tego Amelia nie zwracała uwagi na cały ten blichtr… i wybrała Clarę, pokojówkę ubraną w prostą czarną sukienkę i biały fartuch.

Dłoń Clary powędrowała do jej piersi. „Ja? Amelia… nie, kochanie, ja tylko…”

„Jesteś dla mnie dobra” – powiedziała Amelia cicho, ale w jej słowach brzmiała szczera dziecięca prawda. „Opowiadasz mi bajki na dobranoc, kiedy tata jest zajęty. Chcę, żebyś była moją mamusią”.

Sala wypełniła się westchnieniami. Kilka modelek wymieniło ostre spojrzenia, podczas gdy inne uniosły brwi. Jedna nawet parsknęła cichym śmiechem, szybko stłumionym. Wszystkie oczy zwróciły się na Richarda.

Zacisnął szczękę. Nie był człowiekiem, którego łatwo wyprowadzić z równowagi, a jednak własna córka go zaskoczyła. Szukał na twarzy Clary śladu wyrachowania, błysku ambicji. Ale Clara wyglądała na równie zszokowaną jak on.

Po raz pierwszy od lat Richard Lancaster nie wiedział, co powiedzieć.

Scena rozprzestrzeniła się lotem błyskawicy po rezydencji Lancasterów. Wieczorem szepty rozeszły się między personelem kuchennym a szoferami. Upokorzone modelki szybko odeszły – stukot obcasów na marmurze przypominał odgłos wystrzałów z pistoletu.

Richard wycofał się do gabinetu, popijając kieliszek brandy i odtwarzając w myślach słowa: „Tato, wybieram ją”.

To nie był jego plan. Chciał przedstawić Amelię kobiecie, która będzie w stanie swobodnie poruszać się po galach charytatywnych, uśmiechać się do magazynów i pełnić rolę gospodyni na międzynarodowych kolacjach. Chciał kogoś, kto będzie odzwierciedlał jego wizerunek publiczny. Z pewnością nie Clarę – kobietę zatrudnioną do polerowania sreber, składania prania i przypominania Amelii o myciu zębów.

A jednak Amelia była stanowcza. Następnego ranka przy śniadaniu spojrzała przez stół, ściskając w małych dłoniach szklankę z sokiem pomarańczowym.

„Jeśli nie pozwolisz jej zostać”, powiedziała Amelia, „nie będę już z tobą rozmawiać”.

Łyżeczka Richarda zagrzechotała o talerz. „Amelia…”