Maniok: ukryte ryzyko bulwy, którą zbyt często bagatelizujemy

Maniok, zwany również maniokiem lub juką, jest podstawowym pożywieniem w wielu częściach świata, zwłaszcza w Afryce, Ameryce Południowej i Azji. Łatwy w uprawie, odporny na suszę i bogaty w węglowodany, często postrzegany jest jako proste i zdrowe pożywienie. Jednak pod pozornie nieszkodliwym wyglądem maniok skrywa zagrożenia dla zdrowia, o których należy pamiętać, zwłaszcza gdy jest nieprawidłowo przygotowany.

1. Dwa rodzaje manioku: słodki i gorzki
Istnieją dwie główne odmiany manioku:

Maniok słodki, który zawiera niewiele związków toksycznych.
Maniok gorzki, który zawiera wysoki poziom cyjanku w postaci glikozydów cyjanogennych.
Maniok gorzki wymaga rygorystycznego przygotowania (moczenia, długotrwałego gotowania, fermentacji) w celu usunięcia substancji toksycznych. Jednak w niektórych regionach, z powodu braku informacji lub zasobów, kroki te są pomijane.

2. Cyjanek: Naturalna trucizna w manioku
Głównym zagrożeniem związanym z maniokiem jest obecność linamaryny, związku, który po rozłożeniu w organizmie uwalnia cyjanowodór. Trucizna ta może powodować:

Bóle głowy, wymioty i problemy trawienne.
Uszkodzenia neurologiczne.
Nieodwracalny paraliż zwany konzo, szczególnie u dzieci.
Badanie WHO (2013): Konzo obserwowano w niektórych regionach Afryki Subsaharyjskiej, szczególnie u populacji spożywających gorzki maniok bez odpowiedniego przetworzenia.