Łzy w deszczu: Wyznanie męża podczas pożegnania żony

Tego dnia deszcz padał nieprzerwanie, jakby samo niebo opłakiwało ich wraz z nimi. Każda kropla uderzała o stary, falisty dach, mieszając się z powolnym, smutnym dźwiękiem trąb pogrzebowych. Na środku podwórza, na dwóch drewnianych krzesłach, stała złota trumna. Wokół niej siedzieli przyjaciele, sąsiedzi i bliscy – wszyscy ze spuszczonymi głowami, z sercami przytłoczonymi żalem.

Elena, młoda kobieta w tej trumnie, poruszyła każdego mieszkańca podwórza.

Miała zaledwie 25 lat.

W krótkim czasie Elena stała się dla rodziny, która ją przyjęła, kimś więcej niż synową. Stała się sercem domu – pełna szacunku, życzliwa i zawsze stawiająca innych ponad siebie. Pani Helen, jej teściowa, mawiała z dumą: „Każda rodzina miałaby szczęście mieć taką synową jak Elena”.

Ale niecałe dwa lata po dołączeniu do ich rodziny wydarzyło się coś nie do pomyślenia.