Kobieta rodziła w więziennym szpitalu – położna pochyliła się, żeby ją zbadać i nagle wydała przerażający krzyk

Położna uniosła brwi. „Prawie nie mówi? A może wcale?”

„Tylko krótkie skinienia. Nie patrzy nikomu w oczy. Jakby się zamknęła.”

Pacjent w celi

Ciężkie drzwi skrzypnęły i otworzyły się. Wewnątrz pokój przypominał raczej celę niż szpital. Na wąskim metalowym łóżku leżała młoda kobieta w ciąży. Jej dłonie spoczywały na nabrzmiałym brzuchu, a wzrok wbity był w podłogę. Blada twarz, potargane włosy i upiorna cisza.

Na jej twarzy nie malował się strach ani ból — to było poddanie się.

Położna podeszła bliżej.
„Dzień dobry” – powiedziała delikatnie. „Zostanę z panią, aż dziecko się urodzi. Czy mogę panią zbadać?”

Kobieta lekko skinęła głową.

Położna pochyliła się, żeby sprawdzić, co się dzieje i nagle wydała z siebie przenikliwy krzyk.

„Zadzwoń natychmiast po księdza!”

Brak bicia serca

Tam, gdzie powinien rozbrzmiewać jednostajny dźwięk maleńkiego serca, panowała tylko cisza. Spróbowała ponownie – nacisnęła mocniej, poprawiła dłoń, wstrzymała oddech. Nic.