Kilka lat później, po rozwodzie, próbował ją ponownie zaczepiać… ale czekała na niego niespodzianka: czekała na niego z trzema identycznymi córkami i prywatnym odrzutowcem.

W klinice zapach środka antyseptycznego mieszał się z dziwnym aromatem lawendy.

Stojąc sztywno przed doktorem Evansem, ze złożonymi dłońmi, słuchała jego wyraźnych, lecz bolesnych słów.

„Obawiam się, że twoje szanse na naturalne poczęcie są bardzo małe, Lauro” – powiedział, podsuwając jej teczkę.

— Twój poziom AMH spadł jeszcze bardziej w porównaniu z ubiegłym rokiem.

Spróbowała skinąć głową, ale ucisk w klatce piersiowej nie pozwalał jej oddychać.

„Czy nie możemy nic więcej zrobić? Czy możemy spróbować?” – jej pytanie zabrzmiało łamiącym się głosem, jakby jej nadzieja gasła.

Lekarz wzdycha i smutno się uśmiecha.

— Wyczerpałem większość opcji, chyba że rozważasz zapłodnienie in vitro z wykorzystaniem nasienia dawcy lub wykorzystanie zachowanej próbki.

Tego wieczoru Laura zwinęła się na kanapie, otulona kocem, który jej nie grzał.

Margaret, jej przyjaciółka z dzieciństwa, pojawiła się z dwiema filiżankami kawy i paczką ciastek. Od razu dostrzegł burzę w jej oczach.

„Nie poszło dobrze” – wyszeptała Laura, a łzy spływały jej po twarzy. „Nie ma nadziei. Nie naturalnie”.

Margaret położyła kawę na stole i usiadła obok niej.

„Co dziś oznacza „naturalny”?” – zapytał łagodnie.

„Mówiłam ci już tysiąc razy, ale… chcę zostać matką” – odpowiedziała Laura po chwili milczenia. „Pragnę tego, Margaret, bardziej niż czegokolwiek innego”.

Margaret skinęła głową bez osądzania, a w jej oczach pojawiło się zrozumienie.

„Więc zrób to. Ale zrób to dla siebie, Lauro. Nie z zemsty. Nie dla Curtisa. Zrób to, bo na to zasługujesz.”

Słowa jej przyjaciółki skradły jej promyk światła.

Iskra determinacji zaczęła płonąć w piersi Laury. Wiedziała, że ​​musi wziąć życie we własne ręce, nie polegając już na losie ani na nikim innym.

Dwa tygodnie później umów się na wizytę w klinice leczenia niepłodności.

Mimo że budynek wyglądał zwyczajnie, wciśnięty między kwiaciarnię a pralnię chemiczną, to właśnie w nim tkwił klucz do zmiany ich przyszłości.

Kiedy recepcjonistka pyta, czy chce odebrać akta Curtisa, Laura nie waha się ani chwili.

— Tak, proszę.

Podczas konsultacji pielęgniarka ponownie wyjaśniła, że ​​próbka jest żywotna i prawnie należy do niej, ponieważ Curtis przed rozwodem podpisał zrzeczenie się praw.

Tej nocy, czesząc włosy przed lustrem, Laura otworzyła teczkę ze szczegółami zabiegu.

Obok leżało zakurzone zdjęcie ślubne. Podniósł je i spojrzał na te dwie osoby zatrzymane w czasie.

„Nigdy tego nie chciałeś” – wyszeptała. „Ale ja tak”.

Zamknął teczkę, włożył ją do szuflady i schował zdjęcie. Nie miało to już znaczenia. Czas było iść dalej.

Następnego dnia rozpoczął się proces zapłodnienia in vitro. Tym razem bez pytania o zgodę.

Nie potrzebowała już niczyjej aprobaty. Marzenie o byciu matką należało tylko do niej i nikt nie mógł jej go odebrać.

Tymczasem Curtis cieszył się swoim nowym życiem.

Siedząc w apartamencie hotelowym na aksamitnym wezgłowiu łóżka, mieszał whisky w niskiej szklance, podczas gdy Carol wychodziła z łazienki otulona jedwabnym szlafrokiem.

„Dziś jesteś cichy” – powiedziała, siadając obok niego i biorąc łyk.

„Myślisz o swojej byłej żonie?” – zapytała Carol z krzywym uśmiechem.

Odkryj więcej
Nauka
zastrzelić
Siodło
Gry rodzinne
Najlepsze konsole do gier wideo
Curtis roześmiał się bez przekonania.

„To nie twoja sprawa, Carol. Już mnie to nie obchodzi.”

„Jestem zaskoczona” – powiedziała Carol, poprawiając szminkę. „Ona wciąż za tobą płacze, prawda?”

Założę się, że ma już kota, który dotrzymuje mu towarzystwa.

Curtis przewrócił oczami.

„Zostawiłem bezpłodną kobietę. Wyświadczyłem jej przysługę”.

Ale pomimo żartów, słowa Carol sprawiły, że poczułeś ucisk w żołądku.

„Naprawdę myślisz, że ona nie czeka na twój powrót?” – zapytała Carol, otulając się szlafrokiem. „Byłeś najlepszą rzeczą w jej życiu”.

„Nie wiem” – mruknął Curtis niepewnie. Coś w nim drgnęło, ale zignorował to i nalał sobie kolejną szklankę.

Tymczasem Laura była bardziej zdeterminowana niż kiedykolwiek. W klinice proces zapłodnienia in vitro postępował z niezachwianą determinacją.

Bez wahania podpisała formularze zgody, zdeterminowana, by nie wracać do przeszłości. Z głębokim oddechem zamknęła teczkę z przeszłością i poświęciła się przygotowaniom hormonalnym.

Jej życie przybrało nieoczekiwany obrót, ale było dokładnie tym, czego pragnęła. Tym razem robiła to tylko dla siebie.

Curtis ze swojej strony cieszył się swoim tak zwanym „sukcesem” i nie wyobrażał sobie, że kobieta, którą porzucił, daje początek zupełnie nowej przyszłości.

Potem nadszedł dzień, w którym Curtis otrzymał niespodziewane zaproszenie.

W kremowej książeczce, schowanej pod drzwiami jego pokoju hotelowego, widniał napis: „Chodź, zobacz, co zostawiłeś”.