Co byś zrobił, gdyby po wejściu do więzienia po raz pierwszy wszyscy myśleli, że jesteś…

Tomás znosił to wszystko z milczącym opanowaniem, które wprawiało w osłupienie nie tylko agresorów, ale i pozostałych więźniów. Jego cierpliwość jednak nie była nieskończona. Czekał na odpowiedni moment. W głębi duszy miał nadzieję, że nigdy nie nadejdzie, że być może szczur straci zainteresowanie, ale wiedział, że dręczyciele rzadko ustępują bez konfrontacji.

Każdej nocy w swojej celi, otoczony kakofonią więziennego niepokoju, Tomás medytował, skupiając się na oddechu, tak jak go nauczono. Jego myśli wracały do ​​treningu, dyscypliny i kontroli wpajanej mu latami. Pamiętał mądre słowa Mistrza Chena, który zawsze mawiał: „Prawdziwa siła nie tkwi w pięściach, ale w umiejętności wyboru, kiedy ich użyć”.

Przełom nastąpił pewnego ponurego popołudnia na dziedzińcu więziennym. Niebo było szare, zwiastując deszcz, co potęgowało przytłaczającą atmosferę. Tomás robił pompki w kącie, gdy szczur i jego kumple podeszli, zachęceni przez liczniejszą niż zwykle publiczność. Szczur uznał, że nadszedł czas, by przekazać wiadomość, raz na zawsze ustalić, kto rządzi więzieniem.