Margaret Callahan znikała – dzień po dniu, posiłek po posiłku, we własnym domu. Jej niegdyś jasne oczy przygasły, a śmiech ucichł. Ale to nie choroba ją zabrała – zabrała ją osoba, której najbardziej ufała. Kiedy jej syn Ethan niespodziewanie powrócił, odkrył prawdę tak szokującą, że zmieniła ich życie na zawsze.

Wczesną wiosną Nowy Jork unosił się w powietrzu delikatny zapach kwitnących tulipanów i nieustanny szum ruchu ulicznego, ale w kamienicy przy Piątej Alei powietrze było gęste od niepokoju. Margaret Callahan, matka potentata rynku nieruchomości Ethana Callahana , zawsze była kobietą o nienagannej prezencji – pełną wdzięku, bystrego umysłu i ciepła. Jednak ostatnio zdawała się kurczyć na oczach wszystkich, tracąc na wadze, energii i subtelnej iskrze, która kiedyś czyniła ją centrum każdego pomieszczenia.

Jej synowa, Vanessa , wprowadziła się rzekomo po to, by pomagać Margaret. Łagodny głos Vanessy i jej nieustanna „pomoc” początkowo wydawały się kojące. Przestawiała posiłki Margaret, nalegała na ścisłe przestrzeganie rutyny i krążyła w sposób, który denerwował nawet psa rodziny. Margaret próbowała się grzecznie uśmiechnąć, ale zauważyła drobne zmiany: tabletkę w porannej herbacie, która nie smakowała tak, jak powinna, szklankę soku, która pozostawiała gorzki posmak. Czuła się słabsza z każdym dniem, ale wzrok Vanessy zawsze ją śledził, bystry, niemal drapieżny, jakby kalkulował każdy ruch.

Syn Margaret, Ethan, był zajęty zarządzaniem swoim imperium, inwestowaniem milionów, uczestnictwem w uroczystych kolacjach i lataniem po całym kraju. Ufał Vanessie bezgranicznie; w końcu była u jego boku od lat, partnerką, której się zwierzał. Margaret próbowała wyrazić swoje obawy, ale jej słowa wydawały się kruche i ulotne. Nawet gdy pytała gospodynię Lindę o smak jej drinków, wymijające odpowiedzi Lindy sprawiały, że czuła się jeszcze bardziej nieswojo niż wcześniej.