Po wielu latach zmagań w końcu znalazłam pracę jako pomoc domowa u jednej z najbogatszych rodzin w San Francisco: rodziny Whitmore, mieszkającej w Pacific Heights.

Mój mąż, Michael Whitmore, jest jedynym synem w tej rodzinie. Jest przystojny, wykształcony i cichy, ale zawsze otacza go niewidzialny dystans. Pracowałam tam prawie trzy lata, przyzwyczajona do milczenia z pochyloną głową, nigdy nie śmiejąc wyobrazić sobie, że mogłabym wejść do ich świata. Ale pewnego dnia Eleanor Whitmore (matka Michaela) zawołała mnie do salonu, wręczyła akt ślubu i obiecała:
„Lily, jeśli zgodzisz się wyjść za Michaela, dom nad jeziorem Tahoe będzie na twoje nazwisko. To prezent ślubny od rodziny”.

Byłam oszołomiona. Jak można porównywać taką służącą jak ja do ich ukochanego syna? Myślałam, że żartuje, ale jej wyraz twarzy był bardzo poważny. Nie rozumiałam, dlaczego mnie wybrali. Wiedziałam tylko, że moja matka jest ciężko chora, a miesięczne koszty leczenia stanowią niewyobrażalne obciążenie. Rozum podpowiadał mi, żebym odmówiła, ale moje słabe serce – i troska o matkę – kazały mi się zgodzić.

Ślub w Fairmont San Francisco był niewyobrażalnie wystawny. Miałam na sobie białą suknię, siedziałam obok Michaela i myślałam, że wciąż śnię. Ale jego spojrzenie było zimne i odległe, jakby skrywał sekret, którego jeszcze nie wyjawiłam.

W noc naszego ślubu sala była pełna kwiatów. Michael miał na sobie białą koszulę, jego twarz była jak rzeźba, ale oczy smutne i milczące. Gdy się zbliżył, całe moje ciało zadrżało. I w tym momencie brutalna prawda została mi objawiona.