Moja matka przyjechała z wioski w odwiedziny, ale teściowa nagle powiedziała: „Idź do kuchni i zjedz obiad” – była oszołomiona tym, co zrobiłam.

Mam na imię Asha. Mam 32 lata, pracuję jako nauczycielka w szkole podstawowej w Ghaziabad. To historia o tym, jak jedno popołudnie zniszczyło wszystko, z czym zmagałam się przez lata – i jak mnie wyzwoliło.

Dziesięć lat nauczania w dzień i udzielania korepetycji wieczorami w końcu wystarczyło mi na zakup skromnego domu z trzema sypialniami. Moja matka, Savitri, podpisała pożyczkę, żebym mógł spłacić dług. Ten dom, choć mały, był moją dumą – dach zbudowany dzięki jej poświęceniu i mojej wytrwałości.

Kiedy wyszłam za mąż za Vikrama, zaprosiłam jego owdowiałą matkę, panią Nirmalę, do zamieszkania z nami. Ona i Vikram wynajmowali malutki pokój i uważałam, że niesprawiedliwie byłoby ją zostawić. Moja własna matka się martwiła. „To twój dom. Nie zatrać się”. Wierzyłam jednak, że dobre traktowanie teściowej pomoże zachować pokój.

Byłem naiwny.

Od dnia, w którym się wprowadziła, Nirmala zachowywała się jak gospodyni. Przestawiała meble, przesuwała mandir, wymieniała zasłony, a kiedy tylko protestowałam, odprawiała mnie: „Jesteś synową. Szanuj starszych”.

Vikram nigdy mnie nie bronił. „Jest stara, ignoruj ​​ją” – mawiał. Znosiłem więc docinki, protekcjonalność, subtelne upokorzenia. Powtarzałem sobie, że cierpliwość pozwoli zachować harmonię.

Pewnej soboty zadzwoniła moja mama.

„Asha, przywiozłem warzywa z farmy kanałowej i trochę świeżej ryby. Przyjdę jutro odwiedzić ciebie i Kabira.”

Byłem zachwycony. Tęskniłem za jej gotowaniem, za jej śmiechem z moim synkiem. Napisałem do Vikrama: „Mama odwiedzi nas jutro”. Odpowiedział: „Dobrze”.

Następnego popołudnia pospiesznie wróciłam do domu, obładowana owocami. Gdy weszłam, powietrze wypełnił aromat smażonej ryby. W salonie siedziała moja teściowa w jedwabnym sari i z szminką na ustach, obok swojej gościni – pani Malhotry, przewodniczącej lokalnego stowarzyszenia kobiet przedsiębiorców.

Przywitałem się z nimi uprzejmie, ale coś mnie tknęło. W kuchni zastałem mamę – ociekającą potem, z podwiniętymi rękawami, zmywającą górę brudnych naczyń.

„Mamo! Dlaczego to robisz? Gdzie jest pokojówka?” – zapytałam.