Andrzej zamarł na chwilę. Nie mógł pojąć tego, co zobaczył. Na dywanie w salonie, przed nim, jego synek Kuba próbował samodzielnie chodzić, korzystając z kul ortopedycznych.
Zofia, gospodyni, uklękła obok niego, delikatnie poprawiając postawę chłopca i dodając mu otuchy uśmiechem.
Ale to nie sama próba najbardziej zszokowała Andrzeja, ale głęboka, przejmująca determinacja malująca się na twarzy chłopca.
Lekarze od lat twierdzą, że Kuba będzie do końca życia poruszał się na wózku inwalidzkim. Twierdzą, że rehabilitacja jest praktycznie niemożliwa, a jego obrażenia są tak poważne, że nie ma dla niego nadziei.
A teraz – tu, przed nim – jego dziecko stawiało prawdziwe kroki. Małe, niepewne, ale jednak kroki.
Andrzej poczuł niepokojące uczucie w piersi. Czuł szczypanie łez w kącikach oczu, ale jednocześnie czuł w sobie gorycz.
W głowie kołatało mu się pytanie: jak to wszystko mogło się wydarzyć, a on o tym nie wiedział? Jak to możliwe, że jego własny syn uczył się chodzić na nowo – a on dowiedział się o tym ostatni?
„Dasz radę, Kuba! Jeszcze jeden krok, chodź, dasz radę!” – usłyszał miękki, ciepły głos Zofii, która delikatnie sięgnęła za chłopca, żeby go przytrzymać, gdyby stracił równowagę.
Andrzej wszedł do pokoju. Pod parkietem zaskrzypiała deska i oboje nagle odwrócili głowy w jego stronę. Oczy Kuby rozbłysły, gdy zobaczył ojca w drzwiach.
Ale ta chwila przyjemności wystarczyła, by stracić koncentrację – zatoczył się i tylko szybki ruch Zofii uchronił go przed upadkiem na ziemię. Ostrożnie posadziła go na kanapie, wciąż obejmując go jedną ręką.
— Tato… — wyszeptał Kuba, jego twarz poczerwieniała, głos był słaby, ale pełen głębokiej dumy. — Udało mi się… Poszedłem…
Andrzej powoli podszedł do niego i uklęknął przed sofą. Gardło mu się ścisnęło. Szukał słów, ale nie mógł ich znaleźć. Patrzył tylko na swojego syna, kruchego, ale nieskończenie silnego chłopca, który dosłownie odmienił swoje przeznaczenie.
Ciszę chwili przerwało nagłe otwarcie drzwi. Elżbieta weszła, wciąż w eleganckim wełnianym płaszczu, który miała na sobie na rozprawie. Na widok męża w salonie zatrzymała się. Powietrze wokół nich zamarło.
Yo Make również polubił
Przegapił najważniejszy wywiad w swoim życiu, ale to, co zrobił na Piątej Alei, zmieniło wszystko
Zapiekanka jajeczna z puree ziemniaczanym
Odkryj magię spania z czosnkiem
„Nakarm mnie, a uzdrowię twojego syna” – powiedziała cicho dziewczyna, stojąc przy stole w restauracji…