Mój mąż nie wiedział, że w pokoju jest kamera: byłam w szoku, widząc, co robił z naszą 2-letnią córką, gdy mnie nie było

Zmiana w jego zachowaniu

Ostatnio mój mąż, Mark, zachowywał się inaczej. Stał się zdystansowany, wybuchowy i prawie wcale ze mną nie rozmawiał. Wracał do domu późno, podając słabe wymówki. Najbardziej martwiło mnie to, że unikał naszej dwuletniej córki, Emmy. Kiedyś ją uwielbiał, a teraz mógł przejść obok niej, nawet nie rzucając spojrzenia.

A jednak w każdy weekend, gdy musiałam iść do pracy, nalegał, żeby zostać w domu z nią. „Nie dzwoń do mamy, nie pytaj nikogo innego. Sam się nią zajmę” — mówił, niemal błagając, żebym pozwoliła Emmie zostać z nim. To nie miało sensu.

Strach mojej małej dziewczynki

Po tych weekendach Emma wydawała się zupełnie innym dzieckiem. Dużo płakała, odmawiała jedzenia i nie chciała się bawić. Najboleśniejsze było to, że nie chciała mieć nic wspólnego z tatą. Kurczyła się, chowała za mną, a jej małe rączki ściskały mój T-shirt. Była przestraszona, choć nie wiedziałam dlaczego.

Przez tygodnie starałam się przekonać samą siebie, że to tylko faza dziecięca. Ale w głębi serca czułam, że prawda jest inna.

Zakładam kamerę