Zapłaciłam 4000 dolarów za przyjęcie z okazji parapetówki, ale kiedy dotarłam do willi, okazało się, że jest to impreza dla mojej siostry z okazji narodzin dziecka. Mama roześmiała się i powiedziała: „Zaskoczona? I tak nic byś z tym nie zrobiła. Po prostu usiądź i baw się dobrze”. Uśmiechnęłam się więc, wyszłam na zewnątrz i wykonałam jeden telefon. Chwilę później wszystko się zmieniło.

Z mojego nowego apartamentu typu penthouse widzę bezkresną panoramę Bostonu rozciągającą się pode mną. W centrum gabinetu stoi regał z książkami, który kiedyś należał do mojego ojca, uratowany z magazynu przez dziadków. Nigdy nie sprzedałem Delvino’s. Zatrudniłem nowego menedżera i przekształciłem go w jedną z najpopularniejszych restauracji w mieście. W weekendy wycofuję się do mojego domku nad jeziorem, mojej oazy, gdzie czasami zapraszam mojego dawnego mentora, Daniela, na lampkę wina na tarasie.

Całkowicie zerwałam więzi z moją matką, Richardem i Brittany. I robiąc to, w końcu odnalazłam spokój. Założyłam również fundację edukacyjną, Stypendium Pamięci Jamesa Smitha, w imieniu mojego ojca. Daje ono szansę dzieciom takim jak ja, dzieciom, którym powiedziano, że nie mają tu miejsca.

Mówią, że sukces to najlepsza zemsta. Ale dla mnie nigdy nie chodziło o zemstę. Chodziło o samorealizację. Nie żyję już po to, by udowadniać swoją wartość. Żyję, by realizować swoje pasje. Krew cię nie definiuje. To twoje wybory. I każdego dnia wybieram, by żyć swoją własną historią.