Zamknęli mnie, ciężarną żonę, w zamrażarce w temperaturze −20°C, tylko po to, żeby go chronić

Z trudem Emily podniosła się na nogi, z bolącymi od zimna mięśniami. Zebrała siły i zaczęła układać pudełka, a jej ruchy napędzała adrenalina i niezłomna determinacja. Jej palce, zdrętwiałe i niezdarne, z trudem chwytały śliską powierzchnię, ale w końcu udało jej się stworzyć chwiejną wieżę, która ledwo mogła utrzymać jej ciężar.

Wspinając się na pudła, Emily sięgnęła do otworu wentylacyjnego. Dźgnęła metalową kratę, jej palce były obolałe i krzyczały w proteście. Czas zdawał się rozciągać i zakrzywiać, każda sekunda była walką z nacierającym zimnem, które groziło wyczerpaniem jej ostatnich rezerw energii. W końcu, na szczęście, krata ustąpiła z metalicznym zgrzytem, ​​który rozniósł się echem po lodowatej komorze.