Wróciłem do swojej posiadłości na spokojne wakacje, ale zastałem tam moją synową i

Kilkoma szybkimi pociągnięciami pióra przygotowali pisma sądowe. Podpisując je, czułam się silniejsza, a każdy pomachany ruch atramentu przybliżał mnie o krok do sprawiedliwości. Nie tylko eksmitowałam niewdzięcznych lokatorów; odzyskiwałam godność, dzieło mojego życia. Z mężem zbudowaliśmy tę posiadłość od podstaw, cegła po cegle, i nikt nie odbierze mi jej bez walki.

Następnie skontaktowałem się z zaufaną firmą ochroniarską, organizując ekipę do zabezpieczenia nieruchomości. Chciałem pokojowego powrotu do domu, ale byłem przygotowany na opór. Posiadłość miała zostać zamknięta, zabawa przerwana, a moje schronienie przywrócone.

Ostatnim elementem mojego planu były media, zło konieczne w dzisiejszym świecie. Bliski przyjaciel, który prowadził lokalną stację informacyjną, zgodził się zrelacjonować tę historię – reportaż o znęcaniu się nad osobami starszymi i zagrożeniach wynikających z nieuzasadnionego zaufania. Chciałem, żeby świat zobaczył, jak nawet najbliżsi mogą nas zdradzić, ale także jak zwycięży determinacja i sprawiedliwość.

W ciągu tygodnia plan ruszył pełną parą. Zawiadomienia rozdawano, gdy Sierra wylegiwała się przy basenie, a jej arogancja znikała wraz z napływającą świadomością. Nastąpiła fala aktywności: przeprowadzkowcy, policjanci i wozy mediów zjechały na posiadłość. Rodzina Sierry rozproszyła się jak liście na wietrze, a ich brawura legła w gruzach w obliczu prawa.