Wróciłem do domu, żeby zrobić niespodziankę rodzinie w Wigilię. Zza okna usłyszałem: „Udawajmy, że nas nie ma”. Więc odwróciłem się i wyszedłem – a niespodzianka warta 29 milionów dolarów zniknęła.

To nie jest szczęśliwe zakończenie. To sprawiedliwe. I to, moja droga, jest lepsze niż jakiekolwiek przeprosiny. To odzyskana historia. A teraz jest nasza.

Już nie potrzebuję, żeby mi ktoś dziękował. Nie potrzebuję kwiatów, oklasków ani medali. Nie potrzebuję ich aprobaty. Chcę tylko, żeby wiedzieli, że tu byłem. Istniałem. Tworzyłem. Niosłem obronę narodu na plecach, a potem przynosiłem zakupy do domu rodzinie, która o tym zapomniała. A jednak, mimo wszystko, wytrwałem. Bo geniusz nie znika, gdy się go ignoruje. A mądrość nie przemija z wiekiem.

Świat próbował mnie wymazać. Moja własna krew próbowała mnie uciszyć. Ale ja pamiętałem. I teraz świat też pamięta.

Każdej kobiecie, której powiedziano, żeby była cicho, żeby pozostała nieśmiała, żeby była delikatna, żeby nie przeszkadzała, mówię: bądź silna. Zapisz to. Zachowaj zapiski. Bo pewnego dnia zapytają: „Skąd się to wzięło?”. A twoja prawda odpowie – nawet jeśli twój głos zaginie