Wczoraj rano, sortując pranie przy oknie, zauważyłam coś, co sprawiło, że moje serce zaczęło bić szybciej.

Ale po bliższym przyjrzeniu się wyczułem coś dziwnie celowego. Ich rozmieszczenie, kształt, a nawet delikatny zielonkawy odcień – wszystko wydawało się zbyt kruche, by je zniszczyć.

Wtedy zdałem sobie sprawę: to nie były jaja ćmy ani ślady szkodników.

To były jaja motyli, w jakiś sposób złożone na moich ubraniach, nieoczekiwane przypomnienie cichej wytrwałości natury w najdziwniejszych miejscach.