W wielkiej sali weselnej moja synowa zablokowała mi drogę do pierwszego rzędu. Z zimnym uśmiechem syknęła: „Pierwsze miejsca są tylko dla prawdziwych matek. Proszę usiąść z tyłu”. Wtedy rozbrzmiała muzyka. Mój syn – pan młody – dumnie szedł przejściem… aż zobaczył moje puste miejsce. Jego uśmiech zniknął. Na oczach setek gości odwrócił się, podszedł do mnie i wziął mnie za rękę. „Jeśli moja mama nie siedzi w pierwszym rzędzie” – powiedział stanowczo – „to ten ślub jest skończony”.