W wieku 36 lat poślubiłem żebraczkę, która później urodziła mi dwójkę dzieci. Aż pewnego dnia przyjechały trzy luksusowe samochody i ujawniły jej prawdziwą tożsamość, szokując całą wioskę.

Pewnego wieczoru, gdy dzieci bawiły się w ogrodzie, Anna zwróciła się do niego: „Żałujesz tego? Tego dnia, kiedy mnie wybrałeś?”

Ethan się uśmiechnął. „Ani razu. Tytuły, pieniądze, nic się nie liczy. Dzięki tobie mam dom”.

Oczy Anny zabłysły, te same jasne oczy, które urzekły go lata wcześniej. Wtuliła się w jego ramię i wyszeptała: „A ty, ty uratowałeś mnie przed życiem, którego nie chciałam”.

Od tego momentu ich historia rozprzestrzeniła się daleko poza wioskę, dowodząc, że miłość może stawić czoła statusowi, plotkom, a nawet losowi.

Ethanowi nigdy nie zależało na bogactwie ani tytułach. Liczyła się tylko jedna rzecz: jego żona, dzieci i ciche szczęście, które zbudowali. Świat mógłby nazwać Annę córką miliardera. Dla niego była po prostu Anną – kobietą, która wybrała miłość ponad luksus.

A wiedział, że to jest największe bogactwo ze wszystkich.