W ósmym miesiącu ciąży podsłuchałam, jak mój mąż miliarder i jego matka potajemnie planowali zabrać moje dziecko zaraz po porodzie. Zabrałam więc jego ukrytą torbę ratunkową i podjęłam decyzję, która zmieniła wszystko…

Torba kryzysowa

Tej nocy, gdy Julian spał, wkradłam się do jego gabinetu. W sejfie znalazłam torbę, którą tak chętnie się chwalił – jego „torbę kryzysową”. Zawsze opisywał ją jako zestaw przetrwania na wypadek sytuacji kryzysowych. Dla mnie stała się ona kołem ratunkowym.

W środku leżały stosy gotówki, kluczy i paszportów z fałszywymi nazwiskami. W jednym było moje zdjęcie. Ręce mi drżały, gdy szepnąłem do siebie: „Może już zaplanowałeś moją ucieczkę, Julian”.

Złapałem torbę, wziąłem telefon i wybrałem numer, pod który nie dzwoniłem od pięciu lat.

„Halo?” odpowiedział głęboki, nieznany głos.

„Tato” – wyszeptałam. Łzy ścisnęły mi gardło. „To ja. Potrzebuję twojej pomocy. Proszę.”

Chwila ciszy. Potem jego ton zmienił się, ostry i pewny – głos oficera wywiadu, którym kiedyś był. „Opowiedz mi wszystko”.

Wylałem to, drżąc z bólu. Kiedy skończyłem, w jego głosie nie było cienia wahania. „Jest lot czarterowy do Lizbony o siódmej rano. Jeśli zdążysz, zajmę się resztą”.

Nieudany lot

Przed świtem wymknąłem się z posiadłości. Puls walił mi w gardle. Każdy krok w stronę lotniska był jak wolność.

Przy ladzie wręczyłem paszport. Pracownik zeskanował go, po czym spojrzał na mnie dziwnie. Wysoki mężczyzna w czarnym garniturze podszedł bliżej.

Uśmiechnął się ironicznie. „Twój mąż na ciebie czeka”.

Żołądek zamienił mi się w lód. Julian wiedział. Przechytrzył mnie.