W noc poślubną, widząc mojego męża „tam”, zadrżałam i zrozumiałam, dlaczego rodzina mojego męża dała mi willę nad jeziorem wartą około miliona dolarów, abym mogła poślubić tak biedną dziewczynę jak ja…/cześć

„Jeśli kiedykolwiek się zmęczysz, odejdź. Domek nad jeziorem to rekompensata. Nie chcę, żebyś cierpiał przeze mnie…”
Rozpłakałam się. Od kiedy on zawładnął moim sercem? Ścisnęłam jego dłoń:
„Nieważne, co się stanie, nie odejdę. Jesteś moim mężem, moją rodziną”.

Po kryzysie Michael się obudził. Widząc mnie wciąż tam, jego oczy wypełniły się łzami i ciepłem. Nie potrzebowaliśmy „idealnego” małżeństwa. Mieliśmy zrozumienie, dzielenie się i spokojną, trwałą miłość.

Dom nad jeziorem Tahoe nie był już „nagrodą”, lecz prawdziwym domem. Posadziłam kwiaty na ganku. Michael ustawił sztalugę w salonie. Każdej nocy siedzieliśmy obok siebie, słuchając deszczu padającego przez sosnowy las i rozmawialiśmy o naszych małych marzeniach.

Może szczęście to nie perfekcja, ale raczej znalezienie kogoś, kto pomimo swoich wad, postanawia kochać i zostać. I ja odnalazłam to szczęście… w tę ekscytującą noc poślubną, lata temu.