W banku nazywali go fałszywym weteranem, a potem wyszedł Wściekły Generał

Zaledwie kilka mil dalej generał Nathaniel Anders przechadzał się po swoim biurze z twarzą zaczerwienioną ze złości. Telefon, który odebrał, był krótki, ale wystarczający, by skłonić go do natychmiastowego działania. „Bobby Keene, zlekceważony w banku?” – wrzasnął. To nie była tylko osobista zniewaga; to była zniewaga dla wszystkich, którzy służyli. Bez namysłu włożył mundur i ruszył do banku.

W Summit Ridge Caden zaczynał odczuwać presję, ponieważ coraz więcej pracowników szeptało o incydencie. Maya wróciła i stała obok Bobby’ego, jej obecność była cicha, lecz buntownicza. Kiedy samochód generała podjechał na zewnątrz, w banku zapadła głucha cisza.

Generał Anders wmaszerował przez drzwi, a jego obecność natychmiast przykuła uwagę. Nie zatrzymując się, podszedł do Bobby’ego i podał mu rękę. „Bobby Keene” – powiedział, a jego głos rozbrzmiał w całym holu – „w imieniu wszystkich, którzy służyli i nadal służą, przepraszam za to haniebne traktowanie”.

Caden zbladł, zdając sobie sprawę z powagi swojego błędu, gdy generał Anders zwrócił na niego uwagę. „Ten człowiek jest odznaczonym weteranem, a ty okazałeś mu jedynie brak szacunku. Sugeruję, żebyś natychmiast zaczął to naprawiać”.

Atmosfera się zmieniła, zażenowanie zastąpiło wcześniejszą drwinę. Caden zająknął się, próbując przeprosić, ale generał Anders już się odwrócił, ponownie skupiając się na Bobbym.

„Nie musiałeś przychodzić” – powiedział cicho Bobby, a w jego oczach pojawiło się uznanie.

„Bzdura” – odparł Anders. „Stajemy po swojej stronie. Zawsze”.

Gdy generał eskortował Bobby’ego z banku, Maya i pozostali pracownicy obserwowali go z odnowionym szacunkiem. Incydent ten stał się lekcją pokory i uświadomił nam, jak ważne jest docenianie poświęceń innych. Bobby Keene opuścił bank nie tylko jako weteran, ale jako człowiek, którego godność została mu należnie przywrócona.