Uderzył żonę, żeby zaimponować znajomym — jej zemsta pozostawiła wszystkich bez słowa.

Następnego ranka Emily obudziła się wcześniej niż zwykle. Miała spokojną twarz, ale pod spodem zbierała się burza. David wtoczył się do kuchni, skacowany, nie pamiętając nawet policzka. „Kawy” – mruknął, jakby Emily była tylko służącą. Emily nalała jej, delikatnie stawiając filiżankę przed nim.

„Wczoraj mnie zawstydziłeś” – powiedziała cicho.

128
David uśmiechnął się krzywo. „Przejdzie ci. Poza tym, bardzo im się to podobało. To pokazuje im, że to ja tu rządzę”.

Emily nie protestowała. Zamiast tego zaczęła realizować swój plan. Przez tygodnie po cichu gromadziła dokumenty – kopie umów, sprawozdań finansowych, a nawet dowody podejrzanych interesów Davida w branży nieruchomości. Wiedziała o łapówkach, unikaniu płacenia podatków i firmach-słupach, których używał do ukrywania pieniędzy. Po cichu nawiązywała też kontakty z jedną z jego konkurentek, Rachel Greene, która kiedyś zaproponowała Emily pracę kierownika projektu, dowiedziawszy się o jej doświadczeniu w architekturze.

Tego popołudnia, gdy David był na spotkaniu, Emily zrobiła swoje. Poszła do biura Rachel, niosąc schludny segregator z dowodami. Rachel, pod wrażeniem, ale ostrożna, zapytała: „Jesteś tego pewna? Jak go zdemaskujemy, nie będzie już odwrotu”.

Emily stanowczo skinęła głową. „Upokorzył mnie przed swoimi przyjaciółmi, ale to nie jedyny powód. Od lat traktuje mnie jak trofeum. Chcę się od tego uwolnić i chcę, żeby zapłacił za to, co zrobił – mnie i innym”.

Tylko w celach ilustracyjnych
Rachel zgodziła się pomóc. Wspólnie zaplanowali strategiczny atak: anonimowo ujawnić pewne dokumenty władzom, jednocześnie ujawniając rywalom biznesowym Davida jego słabości.

Kilka dni później Emily odegrała rolę posłusznej żony, jednocześnie przygotowując się na wieczór, kiedy David ponownie zaprosił tych samych przyjaciół. Tym razem zaplanowała coś, co miało zburzyć jego fałszywy wizerunek władzy.

Nadszedł weekend i David ponownie gościł swoje grono aroganckich biznesmenów. Atmosfera była ta sama – alkohol, śmiech, cygara i kpina. Emily cicho przechadzała się po sali, dolewając drinki i uśmiechając się uprzejmie. David poklepał ją po plecach, jakby była jego własnością, przechwalając się: „Widzisz? Tak prawdziwy mężczyzna trzyma żonę w ryzach”.

W tym momencie Emily przeprosiła i wróciła, niosąc elegancki czarny laptop. Położyła go na stoliku kawowym i powiedziała spokojnie: „Panowie, skoro mój mąż lubi się popisywać, myślę, że powinniście wszyscy zobaczyć, jakim naprawdę jest człowiekiem”.

Dawid zmarszczył brwi. „Emily, co ty robisz?”

Zanim jednak zdążył ją powstrzymać, włączyła odtwarzanie przygotowanej przez siebie prezentacji. Na dużym ekranie pojawiły się skany jego sfałszowanych kontraktów, e-maile z informacjami o łapówkach, a nawet przelewy bankowe na nielegalne konta. W sali zapadła cisza. Mężczyźni pochylili się do przodu, z pobladłymi twarzami, zdając sobie sprawę, że mają przed sobą wystarczająco dużo dowodów, by zrujnować karierę Davida – i potencjalnie posłać go do więzienia.