„Twój mąż mnie zatrudnił” – powtórzyła kobieta, powoli wchodząc do pokoju.

„Twój mąż mnie zatrudnił” – powtórzyła kobieta, powoli wchodząc do pokoju.

Justine zamrugała kilka razy, próbując odzyskać koncentrację. Była słaba, ale nie zdezorientowana. Ciężka cisza wypełniła pokój, niczym gruby koc otulony jej dawne życie. Teraz, zamiast Christophe’a, stała przed nią nieznana kobieta, a jej głos brzmiał cicho, niemal ciepło.

„Jak masz na imię?” – zdołała zapytać Justine.

Madeleine. Madeleine Girard.

Nazwa brzmiała znajomo, ale nie potrafiła powiązać jej z żadnym konkretnym wspomnieniem. Może ze snu, może ze starego artykułu.

Christophe… Nie mógł zostać? – zapytała Justine z nutą ironii.

„On ma…” „ważne sprawy” – odpowiedziała Madeleine bez cienia sarkazmu.

„Oczywiście” – szepnęła Justine.\