Teściowa zabrała mojego syna na weekend „na kemping”. W niedzielę wieczorem zadzwonili strażnicy parku – odłączył się od grupy i potrzebował pomocy. Pojechałem prosto tam, skupiając się przede wszystkim na jego bezpieczeństwie i upewniając się, że wszystko jest udokumentowane. Kiedy zapytałem, gdzie jest moja teściowa, powiedziano mi, że jej pole namiotowe jest zaledwie kilka kilometrów stąd – a jej grupa wciąż się tam zadomowiła, jakby nic się nie stało. A kiedy strażnicy zapytali ją, dlaczego nie przyszła wcześniej… Uśmiechnęła się i powiedziała…

„Wczoraj wieczorem sprawdzaliśmy stanowisko Shepherd. Panie, pańskiego syna tam nie było. Grupa powiedziała, że ​​był z babcią w innym miejscu, jakieś trzy mile na północ. Właśnie tam jedziemy”.

„Co masz na myśli mówiąc inna strona?”

„Podobno się rozdzielili. Oddzwonimy.”

Telefon Dereka wyślizgnął się z jego bezwładnych palców. Trzy mile. Ethan był trzy mile od grupy, sam na sam z Evelyn.

Zgłoszenie przyszło w niedzielne popołudnie o godzinie 2:15.

„Panie Miller, tu strażnik Anthony Daniels z Lasu Narodowego Blackwood. Znaleźliśmy pańskiego syna”.

Dereka ogarnęła tak wielka ulga, że ​​poczuł zawroty głowy.

„Dzięki Bogu. Czy on jest cały?”

Nastąpiła zbyt długa i ciężka pauza.

„Proszę pana, musi pan natychmiast zgłosić się do Blackwood Medical Center. Pański syn jest leczony z powodu ciężkiej hipotermii i odwodnienia. Znaleźliśmy go przywiązanego do drzewa około pięciu kilometrów od głównego kempingu. Był tam od około czterdziestu ośmiu godzin”.

Słowa nie miały sensu. Derek je słyszał, ale jego mózg nie potrafił ich przetworzyć, ułożyć w sensowną całość. Związane… drzewo… czterdzieści osiem godzin.

„Co?” – wydusiła z siebie zduszonym głosem.

„Państwa syn został zatrzymany i pozostawiony sam na pustkowiu. Panie Miller, sporządzamy pełny raport. Szeryf jest w drodze”.

Wzrok Dereka zawęził się.

„Gdzie jest moja teściowa?”

„Znaleźliśmy jej obóz trzy mile na południe. Była tam przez cały czas ze swoją grupą. Wszyscy wiedzieli o miejscu pobytu twojego syna”. Głos strażnika stwardniał od ledwo tłumionego gniewu. „Kiedy zapytaliśmy, dlaczego go tam zostawili, uśmiechnęła się i powiedziała, że ​​musi się nauczyć, co to znaczy prawdziwe cierpienie. Ojciec go zmiękczył”.

Derek stał w salonie z telefonem przy uchu i poczuł, jak coś fundamentalnego w nim pęka. Nie siła – która skrystalizowała się w twardą jak diament wściekłość. Nie determinacja – która stała się niezłomną obietnicą. Złamała się jego wiara w podstawową ludzką przyzwoitość, przekonanie, że pewnych granic po prostu nie wolno przekraczać.

Evelyn Welch przekroczyła wszelkie granice i Derek Miller zamierzał ją za to obciążyć.