Tata usunął moje portfolio programistyczne w noc przed rozmową o pracę marzeń. „Kobiety nie potrafią programować, przestańcie nas ośmieszać” – powiedział. Mama się zgodziła: „Technologia jest dla prawdziwych mężczyzn, takich jak twój brat”. NIE MIALI POJĘCIA, CO ZROBIŁEM

Myśleli, że programowanie polega na pisaniu na komputerze, a więc na czymś, co można sfałszować lub ukraść.

Nie rozumieli, że prawdziwe programowanie polega na rozwiązywaniu problemów. Na dostrzeganiu wzorców i powiązań. Na budowaniu czegoś z samej logiki i determinacji.

Kobiety potrafią kodować.

Zawsze potrafiliśmy kodować.

Począwszy od Ady Lovelace, która napisała pierwszy algorytm, poprzez Grace Hopper, która wynalazła kompilator, aż po tysiące kobiet, które zaprogramowały komputery, dzięki którym ludzie wysłali ludzi na Księżyc, kodujemy, mimo że mówiono nam, że nie umiemy, nie powinniśmy i nie będziemy w tym dobrzy.

Mój ojciec próbował usunąć moje portfolio programistyczne w noc przed rozmową kwalifikacyjną. Powiedział, że kobiety nie potrafią programować i że powinienem przestać ośmieszać rodzinę.

Ale nie rozumiał, że każda kobieta, której powiedziano, że czegoś nie może zrobić, ma wewnętrzny system zapasowy — silny rdzeń, który chroni jej marzenia pomimo wszelkich prób ich zniszczenia.

Nie tylko tworzymy kopie zapasowe naszego kodu. Wspieramy się nawzajem, tworząc sieci wsparcia, których żadne uprzedzenia nie są w stanie trwale zniszczyć.

A gdy przywracamy dane z tych kopii zapasowych, jesteśmy silniejsi — z lepszym przetwarzaniem błędów i bardziej niezawodnymi protokołami bezpieczeństwa.

Prawdziwym triumfem nie było samo zdobycie pracy w Space Forward czy dostąpienie sprawiedliwości. To przekształcenie bólu w cel, dyskryminacji w determinację, a usunięcia w rozrywkę.

Każda młoda kobieta, która przekracza próg naszej fundacji z laptopem, który jej zapewniliśmy, to przywrócone marzenie. Ukryta ambicja, którą ktoś próbował wymazać, ale nie zdołał jej zniszczyć.

Kiedy skończyłem kodować na noc i przesłałem moje commity do wielu repozytoriów na różnych platformach — wszystkie zaszyfrowane i potajemnie skopiowane w różnych miejscach na całym świecie — uśmiechnąłem się.

Niech spróbują to usunąć.

Nie piszemy już tylko kodu. Piszemy historię. Jedna funkcja na raz. Jedna dziewczyna na raz. Jedno marzenie na raz.

I w przeciwieństwie do skradzionego kodu Tylera, który rozbił się i spłonął, nasz będzie działał wiecznie. Elegancki i niezniszczalny – dowód na to, co się dzieje, gdy kobiety nie pozwalają nikomu usunąć swojej przyszłości.

Nie tylko przetrwamy próby wymazania nas z pamięci. Wykorzystujemy je jako doświadczenie debugowania, odnajdując i naprawiając luki w zabezpieczeniach systemu, który nigdy nie został zaprojektowany z myślą o nas, ale który przeprojektowujemy z każdą linijką kodu, którą piszemy.

Serwer szumiał w kącie, tworząc kopie zapasowe wszystkiego, zachowując nie tylko kod, ale i samą możliwość.

A gdzieś tam, dziewczyna, której rodzina twierdzi, że nie potrafi programować, potajemnie uczy się Pythona w swoim pokoju. Tworzy własne systemy kopii zapasowych. Przygotowuje się na dzień, w którym będzie musiała wszystko przywrócić i udowodnić im, że się mylą.

Ona tak zrobi.

Zawsze tak robimy.

Końcowe przemyślenia i wezwanie do działania:

Jeśli kiedykolwiek powiedziano ci, że nie możesz realizować swoich marzeń z powodu tego, kim jesteś… jeśli ktoś próbował usunąć twoją pracę, ukraść twoje zasługi lub musiałeś walczyć z własną rodziną, aby stać się tym, kim powinieneś być… chcę, żebyś wiedział, że nie jesteś sam.

Jeśli ta historia poruszyła Cię, kliknij „Lubię to” i zasubskrybuj, aby usłyszeć więcej historii o pokonywaniu przeciwności losu. Podziel się tym z kimś, kto potrzebuje usłyszeć, że jego marzenia mają znaczenie, że jego praca ma wartość i że nikt nie może trwale wymazać swojej przyszłości, jeśli się nie podda.

Dziękuję za wysłuchanie mojej historii.

Pamiętaj: najważniejsza kopia zapasowa nie znajduje się na żadnym dysku twardym ani serwerze w chmurze. To niezachwiana wiara w siebie, której żadne usuwanie nie jest w stanie zniszczyć.

Kontynuuj kodowanie, twórz i twórz kopie zapasowe swoich marzeń.