Tata rozkazał: „Spłacisz długi swojego brata” – powiedziałem: „To niech dom i samochód odejdą ze mną”

„Nie, Sophio” – powiedziałam, wsuwając torebkę na ramię. „Sami to zrobiliście. Myślaliście, że to ja zapłacę rachunek”.

Wyszedłem.

Przechodząc obok baru, zobaczyłem amerykańską flagę złożoną pod stołem gospodarza, gotową do powieszenia dla weekendowej publiczności. Sinatra przeszedł na kolejnego piosenkarza. Życie poza naszym małym stolikiem-katastrofą toczyło się dalej.

Ben stał na zewnątrz, opierał się o kamienny filar i wpatrywał się w dokument, który trzymał w rękach.

„Eleno” – powiedział, kiedy mnie zobaczył. Jego głos był ochrypły. „Apartament. Zapłacony w całości. Ja… nie wiem, co powiedzieć”.