Szepnęłam: „Czy ktoś może potrzymać dziecko, żebym mogła odpocząć?” Po cesarskim cięciu… Ale nikt nie przyszedł

Wziąłem głęboki oddech, spojrzałem na syna i napisałem:

„Damy sobie świetnie bez ciebie. Proszę, nie przychodź.”

Potem zablokowałem jej numer.

Bo niektóre rodziny zbudowane są na więzach krwi. A inne – na sile, prawdzie i miłości.

Tej nocy, kładąc syna spać, znów coś wyszeptałam – ale tym razem nie z bólu ani strachu.

„Czy ktoś może potrzymać dziecko?”

Odpowiedź przyszła łagodnie, w postaci jego małego oddechu, który poczułam na piersi.

„Tak zrobię” – wyszeptałem. „Zawsze tak zrobię”.