Siostra i kochanek atakują ciężarną żonę w szpitalu — zemsta 3 braci miliarderów szokuje miasto.

Siostra i kochanek atakują ciężarną żonę w szpitalu — zemsta 3 braci miliarderów szokuje miasto…
Grace Mitchell zawsze wierzyła, że ​​miłość oznacza cierpliwość. Pracowała jako pielęgniarka dyplomowana w szpitalu Lennox Hill w Nowym Jorku, gdzie poznała Adriena Lane’a — wytwornego, pewnego siebie dyrektora, który zdawał się dokładnie wiedzieć, czego chce. Kiedy się pobrali, Grace pomyślała, że ​​trafiła do bajki. Nigdy nie wyobrażała sobie, że bajki mogą gnić od środka.
W siódmym miesiącu ciąży Grace przybyła do szpitala na rutynowe badanie ciśnienia krwi płodu. Korytarze wydawały się zbyt jasne, a powietrze zbyt sterylne, a mimo to starała się zachować spokój. Adrien był od miesięcy nieobecny — zimne posiłki, krótkie odpowiedzi, spóźnione spotkania i zapach nienależących do niej perfum unoszący się na jego koszuli. Powtarzała sobie, że to stres. Ludzie się zmieniają, gdy życie staje się ciężkie. Ale cisza między nimi zaczęła przypominać ścianę.
Jej telefon zawibrował na stoliku nocnym. Wiadomość od Adriena: „Jest już ze mną. Nie czekaj”.

Na początku Grace pomyślała, że ​​źle to zrozumiała. Ale potem drzwi windy się otworzyły i do pokoju weszły dwie kobiety.

Harper Lane – siostra Adriena – ubrana w beżowy, designerski płaszcz i z miną, która mówiła, że ​​każdy pokój, do którego wchodzi, należy do niej. Obok niej stała Vanessa Cole – asystentka ds. PR, którą Grace widywała u Adriena zdecydowanie za często.

Harper uśmiechnęła się krzywo. „Nadal tu jesteś? Mówiłam Adrienowi, że zrobisz awanturę”.

Grace próbowała wstać. „Nie możesz tu być. To oddział medyczny”.
… „Proszę wyjść” – wysapała, sięgając do przycisku połączenia.
Ale Harper chwyciła ją za nadgarstek. „Myślisz, że ciąża czyni cię ważną? Bez naszego nazwiska jesteś nikim”.
Walka była szybka – metalowe tacki trzaskały, monitory krzyczały, Grace osuwała się na poręcz łóżka. Ból przeszył jej brzuch. Tętno dziecka zamarło.
Pielęgniarka wbiegła do środka i zawołała ochronę.
Ale zanim zdążyła nadejść pomoc, Grace poczuła, jak jej świat się rozmywa – kolory bledną, dźwięki się rozpadają. Dziecko… się nie ruszało.
Jej wzrok się zamglił.
A Harper pochyliła się i szepnęła:
„Powinieneś był znać swoje miejsce”

Grace obudziła się, czując zimne pieczenie antyseptyku i jednostajny sygnał monitora. Jej nadgarstki były przytwierdzone do szyn. Próbowała się ruszyć, ale nogi jej drżały. W gardle czuła suchość, jakby połknęła dym.
Pielęgniarka poprawiła jej kroplówkę. „Tylko na wszelki wypadek. Byłaś… histeryczna”.
Histeryczna. To słowo uderzyło ją jak policzek.
„Moje dziecko?”