Rodzina mojego męża szeptała o mojej sukience i mojej wartości, ale nie wiedzieli, co wczoraj uderzyło w nasz bank: po cichu wygrałam miliony i nie znikał mój uśmiech

Postawiłem królową. Skinąłem głową w stronę rycerza na półce. Nalałem kawy. Usłyszałem stukot butów mojego pierwszego ucznia na ścieżce, lekki jak bicie serca.

„Dzień dobry, trenerze” – zawołała.

„Dzień dobry” – powiedziałem i otworzyłem drzwi do naszego życia.