Rodzina jej męża zmusza ją do publicznego rozebrania się, żeby ją upokorzyć — aż do momentu, gdy przychodzą jej dwaj bracia-miliarderzy

Pewnego popołudnia, gdy Emma zamykała swoje małe biuro, podszedł do niej reporter. „Czy żałujesz kiedyś, że ich ujawniłaś?”

Emma uśmiechnęła się blado. „Oni się obnażyli. Po prostu przestałam udawać, że to w porządku”.

Światła kamer błysnęły, gdy dodała: „Ludzie myślą, że siła oznacza brak płaczu i załamywania się. Ale prawdziwa siła to stać – nawet gdy kolana się trzęsą”.

Później tego wieczoru siedziała z braćmi na balkonie Daniela, patrząc na światła miasta. Po raz pierwszy od dawna poczuła spokój.

„Próbowali mnie złamać” – powiedziała cicho.

Richard uśmiechnął się. „A spójrz na siebie teraz – niezniszczalny”.

Emma spojrzała na rozświetloną linię horyzontu, jej serce było spokojne, a głos spokojny.

„Nauczyliście mnie, czym rodzina nie jest” – wyszeptała. „I przypomnieliście mi, czym naprawdę jest miłość”.Gry rodzinne

A gdzieś daleko za nią echa śmiechu z tamtej okrutnej nocy ucichły – zastąpione cichą siłą kobiety, która nie dała się złamać.