Rasistowski policjant wylewa kawę na spokojną czarnoskórą kobietę w średnim wieku — tylko po to, by paść na kolana, gdy dowiaduje się, kim ona jest…

Był wczesny jesienny poranek, a słońce ledwo przebijało się przez mgłę nad małym miasteczkiem Brookfield. Lokalna restauracja Marty’s Corner już tętniła brzękiem talerzy, cichym szmerem rozmów i zapachem bekonu i przypalonego tostu. Wśród stałych bywalców siedział detektyw John Harris , mężczyzna po czterdziestce, o sztywnej linii szczęki i reputacji człowieka równie skutecznego, co budzącego postrach.

Harris był znany z dbania o porządek, ale jego wersja „porządku” często szła w parze z arogancją. Szczycił się tym, że jest człowiekiem z autorytetem – kimś, kto nie toleruje tego, co nazywał „nonsensem”. Jednak pod tą twardą powłoką kryło się coś obrzydliwszego – ukryte uprzedzenie, z którym nigdy nie musiał się zmierzyć.

Na drugim końcu lady siedziała Clara Williams , spokojna, dostojna czarnoskóra kobieta po pięćdziesiątce. Była ubrana schludnie w beżowy płaszcz, z kręconymi siwymi włosami spiętymi z tyłu, a u jej stóp leżała zniszczona skórzana torba. Clara była nauczycielką historii w liceum, znaną ze swojej życzliwości i cierpliwości. Przychodziła do baru w każdą sobotę rano na filiżankę herbaty i kilka chwil ciszy przed pracą.

Jednak tego ranka spokój nie trwał długo.