Przebrałem się za bezdomnego i poszedłem do swojego supermarketu, żeby zobaczyć, kto zasługuje na mój spadek, a potem…

Kiedy moja rodzina dowiedziała się, że wszystko zostawiłem Lewisowi, wybuchła wściekłością. Moja siostrzenica nawet zagroziła mu pozwem, nazywając go oszustem i złodziejem. Ale ja byłem zdecydowany, że to on.

Nie przewidziałem, że Lewis nie będzie chciał fortuny. Zamiast tego zaproponował, żebyśmy stworzyli coś większego – fundację, której celem jest dawanie drugiej szansy tym, którzy jej potrzebują.

W ciągu roku powstała Fundacja Hutchins na rzecz Godności Człowieka. Uruchomiliśmy banki żywności, zatrudnialiśmy byłych więźniów, przyznawaliśmy granty weteranom i oferowaliśmy stypendia młodym ludziom, którzy zasługiwali na lepszą przyszłość.

Kiedy wręczyłem Lewisowi oficjalne dokumenty, powiedział mi: „Charakter to to, co pokazujesz, gdy nikt nie patrzy. Zobaczyłeś mnie takim, jakim jestem. Nie zmarnuję tego”.

Po raz pierwszy od śmierci mojej żony poczułem spokój. Wiedziałem, że imperium, które zbudowaliśmy, i bogactwo, na które pracowałem całe życie, w końcu trafiło w odpowiednie ręce.