„Proszę, wyjdź za mnie” – błaga samotna matka-miliarder bezdomnego mężczyznę. Jego prośba w zamian zszokowała…

Zamarła. „Coś.”

Lekko pochylił się i spojrzał jej w oczy.

„Czy nadal byś mnie kochała?” – zapytał – „gdybyś dowiedziała się, że nie jestem tylko jakimś tam facetem z ulicy… ale kimś z przeszłością, która może zniszczyć wszystko, co zbudowałaś?”

Sześć miesięcy później Amy i chłopcy przeprowadzili się do posiadłości Ethana. Ale nie wprowadzali się tylko do rezydencji – wprowadzali się do rodziny.

Zabawkowa ciężarówka, nadal rozbita i podarta, stała w szklanej gablocie w biurze Ethana, z tabliczką, na której widniał napis:
„Zabawka, która uratowała życie — i dała mi rodzinę”.

Bo czasami to nie wielkie gesty czy fortuny zmieniają życie — to drobne rzeczy, płynące z najczystszego serca.