Wszystkie oczy były teraz zwrócone na nas. Policzki mnie piekły. Oddech stawał się nierówny. Max delikatnie mnie szturchnął, przypominając mi, że nie jestem sama.
Agentka, wyraźnie zakłopotana, obiecała poinformować załogę. Kobieta wróciła na swoje miejsce, pewna, że wygrała. Chciałam zniknąć, ale spokojne spojrzenie Maxa mnie powstrzymało.
Kiedy ogłoszono wejście na pokład, agent wrócił. Tym razem w jego uśmiechu dostrzegł nutę satysfakcji. Zwrócił się do pasażera stanowczo:
„Proszę pani, zwierzęta asystujące są chronione na mocy prawa federalnego. On jest dozwolony na pokładzie. Skoro wspomniała pani o alergiach, mogę zaproponować pani miejsce dalej.”
Twarz kobiety stwardniała. „Nie powinnam być tą, która sprawia mi kłopot! Ten pies jest…”
“Przepraszam.”
Wysoki mężczyzna po sześćdziesiątce wstał. Jego srebrne włosy, wyprasowany garnitur i władczy głos przykuły uwagę wszystkich zebranych.
„Jestem lekarzem” – powiedział spokojnie. „Znam się zarówno na alergiach, jak i na zwierzętach asystujących. Linie lotnicze mają rację. Ten pies nie stanowi zagrożenia, jeśli siedzi kilka rzędów dalej. Odmowa mu wstępu naraziłaby jej bezpieczeństwo”.
Fala aprobaty przetoczyła się przez poczekalnię. Kobieta, zaczerwieniona ze złości, zamilkła i ruszyła w stronę kolejki do wejścia na pokład.
Na pokładzie Max usadowił się u moich stóp, cicho i spokojnie. W połowie lotu, gdy niepokój ścisnął mi pierś, przycisnął mnie całym ciężarem. Natychmiast mój oddech się uspokoił.
Yo Make również polubił
Moi rodzice nie przyjechali na mój ślub, żeby wziąć udział w zaręczynach mojej siostry, więc wziąłem ślub w posiadłości w Malibu wartej 9 milionów dolarów… Potem…
Dlaczego czujnik dymu włącza się, gdy nie ma ognia?
Dermatolodzy ci tego nie powiedzą
Tort waniliowy bez pieczenia.