Poszłam wyśmiać moją byłą na jej „biednym” ślubie — ale jedno spojrzenie na pana młodego sprawiło, że płakałam całą noc

Płakała niepocieszenie w dniu, w którym rozstałem się z jej przeziębieniem.
Ale mi to nie przeszkadzało.
Myślałem, że to mi nie wystarczy.
Pięć lat później byłem już zastępcą dyrektora w dziale sprzedaży.
Ale moje małżeństwo nie było takie, jak sobie wyobrażałem.
Moja obecna żona ciągle patrzyła na mnie z góry i krytykowała mnie za to, że zarabiam „skromne” wynagrodzenie – mimo że pracuję w firmie jej ojca.
Każdego dnia musiałem ostrożnie stąpać, bojąc się ich wahań nastroju… i mojego teścia też.
Pewnego dnia usłyszałem wiadomość o Antoniu.
Miała wyjść za mąż.
Koleżanka powiedziała mi:
— „Wiesz, za kogo ona wychodzi za mąż?”. Z robotnikiem bez wagi. Zdecydowanie nie wie, jak poderwać mężczyznę! ”
Zaśmiałam się z pogardą. W myślach wyobraziłam go sobie w taniej sukni ślubnej, z twarzą postarzałą od lat trudności.
Postanowiłam pójść na ślub – nie po to, żeby jej pogratulować, ale żeby mnie podrażnić. Żeby udowodnić jej, jak bardzo się myliła.
Tego dnia ubrałam się elegancko i przyjechałam luksusowym samochodem. Gdy tylko postawiłam stopę na podwórku, wszystkie oczy zwróciły się w moją stronę.
Czułam się lepsza.
Ale potem… zobaczyłam pana młodego.
Miał na sobie prosty garnitur, ale jego twarz – uderzyła mnie niczym błyskawica.
Wyglądało aż nazbyt znajomo.
Podeszłam bliżej, serce biło mi jak szalone.
I wtedy zdałam sobie sprawę – to było…

Był taki czas, kiedy Antonio kochał mnie bardziej niż kogokolwiek innego na świecie.
Przez całe cztery lata studiów to ona była osobą, która we mnie wierzyła, wspierała mnie i stała przy mnie podczas egzaminów, stresu i nocnych kolacji z ramenem. Była słodka, nieskończenie cierpliwa, a jej miłość do mnie nigdy nie osłabła.

Ale świat poza kampusem nie jest tak wyrozumiały jak studencki romans. A kiedy skończyliśmy studia, życie zaczęło ciągnąć nas w przeciwnych kierunkach.

Zaproponowano mi lukratywne stanowisko w międzynarodowej korporacji w Mexico City niemal natychmiast po tym, jak podrzuciłam w powietrze czapkę absolwenta. Antonio natomiast miała problemy. Spędziła miesiące, wysyłając CV, zanim w końcu dostała skromną pracę recepcjonistki w małej klinice.

Wtedy nie tylko widziałam różnicę – byłam nią zafascynowana.

Wybór pieniędzy ponad miłość
Wtedy byłam przekonana, że ​​jestem przeznaczona do czegoś więcej. Mówiłam sobie, że „zasługuję na coś lepszego” niż partnerka, która zarabia tak mało. Prawda była paskudniejsza: goniłem za statusem.

Więc zrobiłem najokrutniejszą rzecz.