Poszłam pośmiać się z mojej byłej na jej ślub z „biednym mężczyzną” — ale kiedy zobaczyłam pana młodego, wróciłam do domu i płakałam całą noc

Znalazł mężczyznę, który, mimo że nie miał bogactwa, poszedłby za nim w ogień.

Zobacz następną stronę

Płakałam całą noc.

Po raz pierwszy zrozumiałam, co to znaczy być naprawdę pokonaną.

Nie w bogactwie.

Ale w charakterze.

W sercu.

Od tego dnia żyję skromniej. Przestałam patrzeć na innych z góry.

Nie oceniam już ludzi po zarobkach ani butach, które noszą.

Bo teraz rozumiem:

Wartość człowieka nie leży w samochodzie, którym jeździ, ani w zegarku, który nosi.

Wartość tkwi w tym, jak kochasz i szanujesz otaczających cię ludzi.

Pieniądze można zarobić na nowo.

Ale utracona więź międzyludzka może nigdy nie powrócić.