Poszłam pośmiać się z mojej byłej na jej ślub z „biednym mężczyzną” — ale kiedy zobaczyłam pana młodego, wróciłam do domu i płakałam całą noc

Antonio i ja kochaliśmy się przez cztery lata studiów. Był miły, delikatny, zawsze cierpliwy i kochał mnie bezwarunkowo. Ale po ukończeniu studiów nasze życie się zmieniło.

Szybko dostałam dobrze płatną pracę w międzynarodowej firmie w Mexico City, podczas gdy Antonio szukał jej miesiącami, aż w końcu znalazł pracę jako recepcjonistka w małej lokalnej klinice.

Wtedy myślałam, że zasługuję na coś lepszego.

Zostawiłam go dla córki prezesa, kogoś, kto mógłby przyspieszyć mój awans. Antonio płakał do rozpuku w dniu, w którym z nim zerwałam. Ale to mnie nie obchodziło. Uważałam, że nie spełnia moich oczekiwań.

Pięć lat później była już asystentką kierownika sprzedaży w firmie.

Ale moje małżeństwo bardzo różniło się od tego, o czym marzyłam.

Mój mąż ciągle się ze mnie naśmiewał, bo zarabiałam „przeciętne” wynagrodzenie, mimo że pracowałam w firmie jego ojca. Żyłam w strachu: przed jego kaprysami, wymaganiami i, co najgorsze, przed pogardą mojego teścia.

Pewnego dnia usłyszałam nowinę.

Antonio miał się żenić.

Zobacz następną stronę